Dvadashkulakam

Author(s): Jinvallabhsuri, Jinpalgani
Publisher: Jindattsuri Gyanbhandar

Page 199

समा
॥१३॥
वासाधिकाः कुत्सितोपपत्तयः ता 'बहुधा बहुभिः प्रकारैः वदन्ति छबते, त्याहि-जिनशासने स्मधूना कार्यादीनामपि । दम, कचित् बन्दनमभ्यधायि, आधाकर्मादेरपि कचिद् ग्रहण-मभ्यनुज्ञातम्, एकाकिनोऽपि साधोः कपिद विहार - कुलकम् । तस्मात्-"न वि किंचि अणुलायं पडिसिद्धू वा विविवरिदहित) मेहमान विणा रामदास इत्यारियुक्तेः सर्वधाऽपि अयुरूप्रतिषेधेन युक्त एवं प्रवर्तितव्यम् इत्येवंरूपो विविधर्ममार्गः क्कायकानंदभतांबच साम्पतं न सन्त्येव सुसाधुसुश्रावकाः तदुचितानुष्ठानस्य अनिर्वाहाद्, इत्यादिवचनैः अन्यानपि नाशयन्ति, उच्चायुक, यो उत्सापवादाभ्यां जिनमते सर्वमनुष्ठानं स्थितं, ततश्च यदि अपवादेन कदाचिद् पार्थस्थादिवन्दनप्रऽऽघाकर्मादिक तम्, एतावता किमायातं न वि किंचि अणुन्नायमित्यादि अव्यवस्थायाः इति कुयुधिरेषा, तथाऽयुक्तप्रविषेरा कमतिरूपो विधिधर्ममागोंऽपि स्तोकः स्वोकः कचिदवश्यमभ्युपेतन्योऽन्यथा दुःप्रसभान्तचरणोक्तः मिग्यात्वप्रसाद तथा चन सन्त्येव संप्रति सुसाधन इत्याद्यनुमानं "ब्राझमेन सुरा पेया द्रवद्रव्यत्वात् धौरवत्" इत्यनुमानवदागमनावि-8 समिदमनुमानम् , एवं च कुइतुता, तथा तदुषितानुष्ठानस्यानिवाहादिति, स्वसाध्यासम्बदो हेतुः असन, क्ताची सुसायभावः साम्यः तत्र घन वर्तते हेतुः, अनुष्ठानानिकाहो झनुष्ठाने वत्तते, न तु साधुषु इति, वश पवला प्राचार कारख कादिचद् व्यधिकरणो हेतुरयमसङ्गः, अयमपि असिद्हेत्वाभासभेद एव, पक्षेसंक्रत्वाद, एवं मस हेतुयुक्तीर्वदतीति सिद्धम् , एतदेव नकुलिदिभाषितमेव तत्स्वमिव पधावस्थितवस्तुखरूपमिच समेत लिनिदर्शितम्। अधुना साध्वाधभावम् इत्यमेव 'ठान्ति' गृहन्ति प्रतिवन्ति, न केवलं गृहन्त्वेव मपि तु 'लाबन्दि परिहरन्ति, तदुच्या
186
NEE
ETENE