________________
ધમ કથાનુયોગ–મહાવીર-તીર્થમાં વિજય તસ્કર જ્ઞાન કથાનક સૂત્ર ૮૦
ત્યાર પછી ભદ્રા સાર્થવાહીએ કોઈ સમયે બાળકને જીવનથી રહિત કરી દીધો અર્થાતુ સ્નાન કરેલ, બલિકર્મ, કૌતુક, મંગલ અને મારી નાખ્યો. તેને નિર્જીવ કરીને તેનાં બધાં પ્રાયશ્ચિત્ત કરેલ તથા સમસ્ત અલંકારોથી આભરણો અને અલંકારો ઉતારી લીધા. પછી વિભૂષિત કરેલ દેવદત્ત બાળકને દાસસેટક પંથ- બાળક દેવદત્તના પ્રાણહીન, ચેષ્ટાહીન અને કના હાથમાં સોંપ્યો.
નિજીવ શરીરને તે ભગ્ન કૂવામાં ફેંકી દીધું. ત્યાર પછી પંથક દારચેટકે ભદ્રાસાર્થવાહીના ત્યાર પછી તે ચોર માલુકા કચ્છ( એક પ્રકાહાથમાંથી દેવદત્ત બાળકને લઈને પોતાની રની ઝાડી )માં ચાલ્યો ગયો. અને નિશ્ચલ કમરમાં ગ્રહણ કર્યો, ગ્રહણ કરીને તે પોતાના એટલે ગમનાગમન રહિત, નિષ્પન્દ-હાથઘેરથી બહાર નીકળ્યો, બહાર નીકળીને ઘણાં
પગને પણ ન હલાવતો, મીન રહીને દિવસની બાળકે, બાલિકાઓ યાવત્ કુમારિકાઓથી
સમાપ્તિ થવાની રાહ જોવા લાગ્યો. ઘેરાયેલો છે જ્યાં રાજમાર્ગ હતો ત્યાં આવ્યો, દેવદત્તની શોધખેાળઆવીને દેવદત્ત બાળકને એકાંતમાં એક તરફ ૮૧. ત્યાર પછી તે પંથક નામક દારચેટક થોડા બેસાડી દીધો, બેસાડીને દેવદત્ત તરફ ] અરતા
સમય પછી જ્યાં બાળક દેવદત્તને બેસાડેલ વધાન થઈને ઘણી સંખ્યામાં બાળકો યાવત્
હતો, ત્યાં પહોંચ્યો, પહોંચવા પર તેણે દેવદત્ત કુમારિકાઓની સાથે રમવા લાગ્યો- વિચરવા
બાળકને તે સ્થાન પર ન જોયો. તે રોતો, લાગ્યો.
ચિલ્લાતો અને વિલાપ કરતો દરેક જગ્યાએ દેવદત્તનું વિજય ચેર દ્વારા અપહરણ–
તેની શોધ કરવા લાગ્યો. પરંતુ ક્યાંય પણ ૪૦. આ સમયે વિજય ચોર રાજગૃહ નગરનાં બાળક દેવદત્તની ખબર ન મળી, છીંક વગેરેના
ઘણાં દ્વાર તેમજ અપદ્ગારો આદિને યાવત્ શબ્દ પણ ન સંભળાયાં, ન પત્તો લાગ્યો. દેખતો થકે, તેમની માગણા કરતો, ગવેષણ ત્યારે તે જ્યાં પોતાનું ઘર હતું, જ્યાં ધન્ય કરતો થયો જ્યાં દેવદત્ત હતો, ત્યાં આવ્યો. સાર્થવાહ હતો, ત્યાં પહોંચ્યો, પહોંચીને ધન્ય આવીને દેવદત્ત બાળકને બધા આભૂષણથી
સાર્થવાહને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યોવિભૂષિત જોયો, જોઈને દેવદત્ત બાળકનાં સ્વામિનુ ! આ પ્રમાણે ભદ્રા સાર્થવાહીએ આભારણો અને અલંકારમાં મૂર્જિત (માહિત) સ્નાન કરેલ બાળક દેવદત્તને યાવત્ મારા હાથમાં થઈ ગયો, ગ્રથિત (લેભગ્રસ્ત ) થઈ ગયા, આપ્યો. ત્યાર પછી મેં બાળક દેવદત્તને મારી વૃદ્ધ (આકાંક્ષાયુક્ત) થઈ ગયો અને અધ્ય- કમરમાં લઈ લીધો. લઈને (બહાર લઈ ગયો, પપન્ન (તેમાં અત્યંત તન્મય) થઈ ગયો. એક જગ્યાએ બેસાડ્યો પછી થોડા સમય પછી તેણે દાસચેટક પંથકને બેખબર જોયો અને તે દેખાયો નહિ ) યાવત્ દરેક જગ્યાએ તેની ચારે તરફ દિશાઓનું અવલોકન કર્યું, પછી શોધ કરી પરંતુ ખબર નથી પડી કે સ્વામિન્ ! બાળક દેવદત્તને ઉઠાવ્યો, ઉઠાવીને કાંખમાં લઈ બાળક દેવદત્તને કેઈ મિત્રાદિ પોતાના ઘરે લઈ લીધો (તેડી લીધો) અને ઓઢવાના કપડાથી ગયો છે, ચોર અપહરણ કરી ગયો છે અથવા તેને ઢાંકી લીધો.
કેઈએ લલચાવેલ છે ?” આ પ્રમાણે ધન્ય પછી શીધ્ર, ત્વરિત પાણે, ચપળતા અને
સાર્થવાહના પગમાં પડીને તેને આ વાત કહી. ઉતાવળ સાથે રાજગૃહ નગરના અપદ્વારથી ત્યાર પછી ધન્ય સાર્થવાહ પંથક દાસ(આડા માર્ગોથી) બહાર નીકળી ગયો, નીકળીને ચેટકની વાત સાંભળીને અને હૃદયમાં ધારણ
જ્યાં જીર્ણ ઉદ્યાન હતું અને જ્યાં ટૂટી-ફૂટ્યો કરીને મહાન પુત્રશોકથી વ્યાકુળ થઈને કુહાકૂવો હતો, ત્યાં પહોંચ્યો. ત્યાં પહોંચીને દેવદત્ત ડાથી કાપેલ ચંપક વૃક્ષની જેમ ધડામ કરતો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
