________________
७४२
भगवतीसूत्रे निगृह्णाति, तुरगान् निगृह्य यथा वरुणः यावत् तुरगान विसृजति, तुरगान् विसृज्य पटसंस्तारकं संस्तृणाति, पटसंस्तारकं संस्तीय पटसंस्तारकम आरोहति, पटसंस्तारकम् आरुह्य पूर्वाभिमुखो यावत् - अञ्जलिं कृत्वा एवम् अवादी-यानि खलु भदन्त ! मम प्रियवालवयस्यस्य वरुणस्य नागनप्तकस्य शीलानि, व्रतानि, गुणाः, विरमणानि प्रत्याख्यान-पो. पडिणिक्खममाणं पासइ) अस्थाम-शक्ति से रहित होकर शारीरिक वल से रहित हो गया यावत् अब मैं इस युद्ध में टिक नहीं सकूगा इस ख्याल से नागनाती वरुण को उसने रथमुसल संग्राम से बाहर निकलते हुए देखा। (पासित्ता तुरए निगिहिह, तुरए निगिणिहत्ता जहा वरूणे जाव तुरए विसज्जेह, तुरए विसज्जित्ता पडसंथारगं दूरुहइ, पडस थारगं दूरुहिता पुरस्थाभिमुहे जाव अंजलिं कटु एव वयासी-जाई ण भंते ! मम पियबालवयंसम्स वरुणस्स णागणत्तुयस्त सीलाई, बयाई, गुणाई, वेरमणाइं, पञ्चक्खाणपोसहोववासाई, ताइं णं ममंपि भवंतु) देखते हो उसने अपने घोडों को चलने से रोक लिया. घोडों को रोककर उसने वरुण की तरह यावत् उन घोडों को अलग कर दिया-उन्हें अलग करके उसने एक वस्त्रका संथारा बिछाया और उस पर बैठ कर उसने पूर्व दिशा की तरफ मुंह करके यावत् दोनों हाथों को जोड कर इस प्रकार कहा- हे भगवन् ! मेरे प्रिययालवयस्य वरुण नोग पौत्र के जो सात ७ शील, ५ पांच व्रत આ રીતે ઘાયલ થયેલે તે વરુણને બાલસખા, શકિતથી રહિત થઈ ગયે, શકિત ક્ષીણ થવાથી તેણે વિચાર કર્યો કે “હવે હું આ યુદ્ધમાં ટકી શકીશ નહીં. આ પ્રમાણે વિચાર કરતા તેણે નાગપૌત્ર વરુણને રથમુસળ સંગ્રામમાંથી બહાર ચાલ્યા
तो यो (पासित्ता तुरए निगिण्डइ, तुरए निगिण्हित्ता जहा वरुणे जाव तुरिए विसज्जेह, तुरए विसज्जित्ता पडस थारगं दुरुहइ, पडसथारगं दूरुहित्ता पुरत्याभिमुहे जाव अजलि कट्ट एवं वयासी-जाई णं भंते ! मम पियवालवय सस्स चरुणस्य णागणत्तुयस्स सीलाई, वयाई, गुणाई, वेरमणाई, पञ्चक्खाणपोसहोचवसाइं, ताई णं ममपि भवत) तेने यायो र नेने तणे पाdian ઘેડાને અટકાવ્યા. ત્યારબાદ તેણે શું કર્યું, તે સમસ્ત કથન વરુણના કથન પ્રમાણે સમજવું. તેણે ઘોડાને છૂટા મૂકી દીધા', આ કથન પર્યતનુ કથન ગ્રહણ કરવું ત્યારબાદ તેણે એક વસ્ત્રને સ થા બિછાવ્યું અને તેના ઉપર બેસીને પૂર્વ દિશા તરફ મુખ કરીને બન્ને હાથ જોડીને આ પ્રમાણે કહ્યું- “હે ભગવન! મારા પ્રિય બાળમિત્ર નાગપૌત્ર _અણગારે જે સાત શીલ, પાંચ વ્રત, ત્રણ ગુણ, વિરમણ વ્રત, પ્રત્યાખ્યાન અને
