________________
प्रमेगचन्द्रिका टीका श.७ उ.१० स.५ पुद्गलप्रकाशादिहेतुनिरूपणम् ८४३ श्रमणं भगवन्तं महावीरं वन्दते, नमस्यति, वन्दित्वा, नमस्यित्वा बहुभिः चतुर्थ-षष्ठाटम. यावत् आत्मानं भावयन् यथा प्रथमशतके कालास्यवेसिकपुत्रः यावत् सर्वदुःखप्रहीणः, तदेवं भदन्त ! तदेवं भदन्त ! इति ॥सू. ६॥
सप्तमशतकस्य दशम उद्देशः समाप्तः ॥७-१०॥
॥ सप्तम शतकं समाप्तम् ॥७॥ टीका-'अत्थि णं भंते ! अचित्ता वि पोग्गला ओभासंति, उजोवें ति, तवे ति, पभासें ति ?' कालोदायी पृच्छति-हे भदन्त ! अस्ति संभवति खलु अचित्ता महावीरं बंदइ, लमंसह, वंदित्ता, नममित्ता, चहूहिचउत्थ, छट्ट-ट्टम जाव अप्पाणं भावेमाणे जहापढमसए कालासवेसियपुत्ते जाच सव्व दुक्खप्पहीणे, सेवं भते! सेवं भंते ! ति) इसके बाद उन कालोदायी अनगारने श्रमण भगवान महावीर को वंदना की, उन्हें नमस्कार किया वन्दना नमस्कार करके चतुर्थ छ?, अट्टमको तपम्यासे यावत् आत्माको भावित [बासिन] करते हुए वे कालोदायी अनगार प्रथम शतकसे कहे गये कालासवेसियपुत्रकी तरह यावत् सलस्त दुःखोंसे रहित हो गये अर्थात् मोक्ष गये । हे भदन्त ! जैसा आपने कहा है वह सब ऐसा ही है, हे भदन्त ! जैसा आपने कहा है वह सब ऐसा ही है इस प्रकार कहकर वे कालोदायी यावत् अपने स्थान पर बैठ गये ।।
टीकार्थ-अग्निकायरूप प्रकाशकके प्रस्तावसे अचित्तपुद्गलोंकी प्रकाशादि वक्तव्यताको सूत्रकारने इस दूर द्वारा कहा है इसमें __(तएणं से कालोदाई अणगारे समणं भगवं महावीरं वंदइ, नमसइ, वंदित्ता, नमंसित्ता, बहूर्हि चउत्थ, छट्ठ-ट्ठम जाव अप्पाणं भावेमाणे जहा पढमसए कालासवेसियपुत्ते जाव सब्बदुक्खप्पहीणे सेवं भंते ! सेवं भंते ! त्ति) असायी भागार શ્રમણ ભગવાન મહાવીને વદણ કરી અને નમસ્કાર કર્યા. વંદણ નમસ્કાર કરીને તેઓ તેમને સ્થાને બેસી ગયા ત્યારબાદ ચતુર્થ છઠ્ઠ અને અઠ્ઠમની તપસ્યાથી પોતાના આત્માને ભાવિત (વાસિત) કરતા તે કાલે દાયી અણગાર, પહેલા શતકમાં જેનું વર્ણન કરવામાં આવી ગયું છે તે કાલાસવેસિયપુત્રની જેમ, સિદ્ધ, બુદ્ધ, મુકત, સ તાપ રહિત અને સમસ્ત દુઃખના નાશકર્તા થયા હે ભદન્ત ! આ વિષયનું આપે જે પ્રતિપાદન કર્યું છે, તે સર્વથા સત્ય છે. હે ભદન્ત ! આપની વાત સર્વથા સત્ય અને યથાર્થ છે, આ પ્રમાણે કહીને કાલેદાયી યાવત પિતાના રથાને બેસી ગયા
ટીકાર્થ– અગ્નિકાયરૂપ પ્રકાશકનો અધિકાર ચાલી રહ્યો છે, તેથી સૂત્રકારે આ સૂત્ર દ્વારા અચિત્ત પુદ્ગલની પ્રકાશાદિ વક્તવ્યતાનું પ્રતિપાદન કર્યું છે
