________________
अर्थ:- कोइक पुरुष तथारूप भ्रमणसाधुमाहणने पासे एक आर्य (निष्पाप ) धर्मनां शुभ वचनप्रति सांभळीने - सम्यक् प्रकारे धर्म करी आउखं पूर्ण करी ( काल करीने ) अन्यतर कोइएक देवलोकने विषे देवतापणे उपजे, तिवारे | ते देवता ते धर्माचार्यने दुर्भिक्ष दोहली भिक्षा छे जिहां जे देशमां एटले दुकालपांथी सुभिक्ष जिहां सुकाल होय ते देशमां आणी मूके, अथवा अटवीमां पडया होय तिहांथी वस्तिमां आणी मूके, अथवा घणा कालनो रोग होय, रोगनी पीडाथी पराभव्यो होय, ते रोगथी मूकावे, देवशक्तिथी एटले प्रकारे पण ते धर्माचार्यने धर्मना आपनारने दुःप्रतिकार ओसिंगल न थाय; तो किम धाय ते कहे छे, जो ते धर्माचार्य केवलिभाषित धर्मथी पडिया प्रति धर्मथी भ्रष्ट थयो तो ते प्रति फरी केलीभाषित धर्म ते आगल कही समजावी पाछो धर्ममां थापे. आषाढाचार्य ने जेम चेले वाल्यो. देवता थने ते प्रकारे ते धर्माचार्यने ओसिंगल थाय, धर्मथी संसार तरिये अन्यथा बदलो वली शके नहीं.
विषय की विरते सुर सर्वे, थइ यति चिंते पूरव जवें ॥ आयरियादिक सुगुरु सुसाध, जसु पसाय ए में फल लाभ ॥ ५३ ॥ ते जदंत गुरु गणधार, जप तप संयम जग आधार ॥ बंडु विनय करी तेहनो, हुं हुंतो सेवक जेनो ॥ ५४ ॥ इम जाणी सुर श्रावे इहां, ए उत्तम गुण लाने किहां ॥ इम बोल्यो बे श्री ठाणंग, पूढी जाणे सुगुरु सुसंग ॥ ५५ ॥
