________________
પ - દુઃખનું કારણ અજ્ઞાન પોતાની આત્મ સ્વરૂપ પ્રત્યે ઉંધ પડેલે આત્મા જેટલું પિતાનું અહિત કરે છે, તેટલુ મસ્તકને કા પનારો પણ નથી કરતો. ૧ - જ્યાં સુધી આત્મ સ્વરૂપનું સમ્યકજ્ઞાન ન થાય ત્યાં સુધી સુખની અનુભૂતિ, આનદની પ્રતીતિ અને સંવેદન થાય નહિ. ૨
અજ્ઞાન એ ગાઢ નિદ્રા–ભાવનિ, મોહનિદ્રા છે. તે જ સંસારના દુખોનું મૂળ છે. માટે જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરવા સદા પ્રયત્નવંત રહેવુ. ૩
આત્મજ્ઞાન થાય ત્યારે જ પ્રાણુ સ્વસુખની સન્મુખ થાય છે. પર વસ્તુમાં સુખને આ શપણ નથી. છતા અજ્ઞાનથી જીવે પર વસ્તુમાં જ સુખ માની તેની પ્રાપ્તી માટે રાત દિવસ દેડી રહ્યા છે. ૪
પોતાના આત્મસ્વરૂપની શ્રદ્ધા કરવાથી અને તેમાં જેટલે એકાગ્ર અને તલ્લીન થાય તેટલું સાચુ સુખ પ્રાપ્ત થાય માટે હે ભવ્યાત્માએ સાચું સમજીને ડાહ્યા થઈને પિતાના આત્મસ્વરૂપની સંભાળ કરે. ૫
ભગવાને જે નવતવાદિ કહ્યા છે તેને તુ ભયે અનેક ગાથાઓ બે કઠે કરી પણુ ભગવાને જડથી ભિન્ન આમા કહ્યો છે, તેની ઓળખાણ ન કરી તો દેવ ગુરૂ શાસ્ત્રો તને કંઈ તારી શકે તેમ નથી. ભણતર એટલે ભણ અને તર. તુ તો ભર્યો પણ તર્યો નહિ. ૬
આણે મારૂ ભલુ કર્યું. આણે મને દુખ આપ્યું. આ ઉધી માન્યતા છે. જ્ઞાન સ્વભાવ એકલે જાણનાર છે. તેમાં કરવા મુકવાની વૃત્તિ છે જ નહિ. ૭
શાસ્ત્રો ભણીને નિવિકલ્પ આત્માને ન જા, આત્મ સ્વરૂપની શ્રદ્ધા ન કરી, તે શાસ્ત્રના ભણતરથી મોક્ષ થાય નહિ. શાસ્ત્રો ભણ્યાને સાર આત્માને અનુભવ કરવામાં જ છે. ૮
