________________
આત્મિક શિક્ષા
૧૨૫ કેવલ આત્મીક ભાવને આશ્રય લે તેનું જ શરણ ગ્રહણ કર, અજ્ઞાન વશાત્ ઉદયિક ભાવને વશ થઈને “શિવ સ ગમ” નિજ ભાવથી દૂર ન રહેજે, આકુળતા વ્યાકુળતા રૂપ ઉદયભાવમાં લીન ન થાજે નહિંતર અન ત કાળ સંસારમાં ભ્રમણ કરવું પડશે, માટે આત્મીક ભાવને જ આશ્રય લઈને મોક્ષ પ્રાપ્ત કર. ૨
જીવ સંસારના કાર્યોમાં બહુજ એકાગ્રતા કરે છે, પણ સતના સમાગમે સ્વભાવને ઓળખીને, આત્મામાં એકાગ્રતા કરતો નથી માટે હે મહામાનવ ? હવે તો આમમાં એકાગ્રતા કર તેમજ લીન થા, ને જરૂર તને આનંદ, સુખ, શાન્તિ મળશે, ચોવીશ તિથ કરે પણ આત્મીક ભાવમાં લીન થવાથી જ મુકિતને વહ્યાં છે. માટે તારે જે સંસારથી પાર થવું હોય, તે સ્વમાં સ્થિર થા. ૩
જ્યારે યોગી સાધક, દશાવાળે મુની, ધ્યાનમાં તલ્લીન થાય છે, સર્વ વિકલ્પોથી મુકત થાય છે, ત્યારે અપૂર્વ આનંદને ઉપભોગ કરે છે, તેજ આનદ કમરૂપી લાકડાને ભસ્મ કરવાને સમર્થ છે. ૪
ને આત્મીક આનંદને મેળવે હોય, તો પ્રથમ ત્યાગ, વૈરાગ્ય, સંતના સમાગમે નિર્ભયતાને કેળવે તેને વિક્સાવો ૫
જે કુળમાં જન્મ્યો, ત્યા જે ધર્મ પામ્યો તેને સાચે માન્યો, પરંતુ શુદ્ધ ભાવે મમત્વ રહિત, નિર્મળપણે આત્મા સન્મુખ થાય તે પુરૂપાર્થ કર્યો નહિ જે સ ગત મળી તેના જ સસ્કાર રૂપ ભૂત મનમાં ભરાઈ ગયા, અને મારૂ તે જ સાચુ, એમ માન્યું આ મમત્વભાવથી પરિભ્રમણ ઘટયુ નહિ તેને પ્રભુ અજ્ઞાની બાત કહે છે. ૬
હે જીવાત્મા ? સ્વસુખને ભુલીને, “પરમાં સુખ માની, તે ગુખ પ્રાપ્ત કરવાની તારી અનાદિની પ્રવૃત્તિથી તને સુખને બદલે દુખ જ પ્રાપ્ત થયું છે, તે કેમ ભુલી ગયે ક્ષણિક સુખની પાછળ દોડતા તે
