________________
શ્રી કામદેવ નૃપતિ કથા ભાષાંતર. (૭) ' આ પ્રશ્ન સાંભળીને મહા દુઃખ ને ચિંતાથી સંકુચિત, લેનવાળી રાણીએ નેત્ર ઉઘાડી રાજા સામે જોઈને કહ્યું. કે-“હે સ્વામી ! મેં શોકન્યપણાથી આપ પૃથ્વી પતિને પણ અહીં પધારેલા જાણ્યા નહીં, તેમજ કુળસ્ત્રીને ઉચિત એ અભ્યસ્થાનાદિ વિનય પણ કર્યો નહીં.” આમ બેલતી અને દાઝયા ઉપર ડાંભની જેમ દુઃખ ઉપર દુઃખને ધારણ કરતી તે એકદમ ઉભી થઈ. પ્રાણપ્રિયના ચરણ ઉપર લેચ : નેને સ્થાપન કરી, સૂર્યાસ્ત સમયે કમલિની જેમ સંકુચિત મુખવાળી થઈ સતી પૂર્વની જેમજ અત્યંત શેકના કલેશને અનુભવતી હાથ જોડીને પુતળીની જેમ સ્થિર થઈને ઉભીજ. રહી. રાજા પિતાના વસ્ત્રના છેડાવડે રાણીના નેત્રને લુહીને નેહથી ભરપૂર અને અમૃત જેવી મધુર વાણીવડે છે . કે-“હે દેવી! આટલે અપરિમિત શોક અકસ્માત્ શા કારણથી કરે છે? હું જરાપણ શેકનું કારણ જોઈ શકતું નથી. કેમકે તારા પિયરમાં તારા માતા પિતા વિગેરે કુશળ છે, ભાઈઓ આનંદમાં છે અને સઘળા સ્વજને સુખી છે. અહીં પણ હું. તારાપર પૂર્ણ પ્રસન્ન હોવાથી કેણ સેવક તારે હુકમ ઉપાડતે નથી? મનથી પણ તારું વિરૂપ કેણ ચિંતવનાર છે? તારા કયા મારથ અપૂર્ણ રહેલ છે ? એવું કાંઈપણું ન છતાં હે દેવી! કહે તને શું દુઃખ છે? કે જેથી બાષ્પથી હણાયેલા દર્પણની જેમ ઝાંખા પડી ગયેલા મુખવાળી તું દેખાય છે? પાણીથી પલળેલા વસ્ત્રની જેમ તારાં બંને નેત્રમાંથી આંસુઓ : ટપકી રહ્યા છે, દાવાનળમાં રહેલા કાષ્ટની જેમ તારૂં હૃદય બન્યા કરતું જણાય છે. ગ્રીષ્મઋતુના તાપથી તપેલી રેતીની જેમ તારાં અંગે તપી રહ્યા છે, નિદ્રામાં પડેલી છે તેમ;
