________________
'(૬૬) શ્રી કામદેવ નૃપતિ શા ભાષાંતર. પછી સેવકીભૂત થયેલા કાળ વિગેરે રાજાઓ સાથે મહોત્સવપુરઃસર કામદેવકુમાર પિતાના નગર તરફ ચાલ્ય. . સૂરદેવ રાજા પિતાના પુત્રની કીર્તિ સાંભળીને ઘણા હર્ષિત થયા અને તે અવિચ્છિન્ન પ્રયાણ સામે આવવા નીકળ્યા. પિતા પુત્ર ભેળા થયા એટલે કામદેવકુમારે પૃથ્વી પર્યત મસ્તક લગાવને પિતાને પ્રણામ કર્યા. પછી માંહોમાંહે અનેક પ્રકારની આનંદકારી કથાઓ કરતાં પોતાના નગરની સમિપે આવ્યા. એટલે સૂરદેવરાજા પુત્રને પ્રવેશમહેસૂવ કરવા માટે પ્રથમથી નગરમાં ગયા. કુમારે સૈન્ય સાથે સરોવરને કિનારે પડાવ કર્યો. - હવે ચંદ્રલેખા કેળના વનમાં કીડાથે ગઈ હતી. ત્યાં સેનાના પીંછાવાળા મેરને જોઈને તેણે કુમારને વાત કરી. કુમાર પણ કૌતુકથી તેની પાછળ ધીમે ધીમે ચાલ્યા. નજીક -પહેચતાં એકદમ ઉછાળા મારીને મોર ઉપર તેણે આરોહણ કર્યું એટલે મેર આકાશમાં ઉડ્યો. લેકે “આ જાય, આ જાય” એમ બોલે છે તેવામાં તે તે મેર અદશ્ય થઈ ગયો . અને સૂર્ય પણ અસ્ત પામે. ચેતરફ અંધકાર ઘેલાણે. કામદેવકુમારના વિરહ જન્ય શેકવડે આખું સૈન્ય તારસ્વરે રૂદન કરવા લાગ્યું. સૌભાગ્યમંજરીએ કેઈ નૈમિત્તિક પાસે જઈ ફળાદિ મૂકીને “કુમાર ક્યાં ગયા ?' એમ પૂછ્યું. નૈમિત્તિકે 'નિમિત્ત જોઈને કહ્યું કે-“તમારે જરા માત્ર પણ શેક ન કરે.
આજથી દેઢ વર્ષે કુમાર ઘણા ઐશ્વર્ય સાથે અહીં આવશે.” એ - મહકીકત જાણ સર્વને હર્ષ થયે. પછી “કુમારના આવતા સુધી સેન્ચે અહીં જ રહેવું.” એમ અમાત્યે ઠરાવ્યું ને સૈન્ય ત્યાં જ રહ્યું.
હવે અહીં મયૂર કુમારને લઈને વૈતાઢય પર્વત ઉપર વિદ્યાધરચકવતી રત્નાંગદના રથનુ પુર નગર પાસે આવ્યા
