________________
(૮) દેવકુમારનું પુતળીમાં લીન થવું. બુદ્ધિએ પડ્યો. તે ખરાબ મિત્રોની સાથે દેવકુળાદિમાં નાટક પ્રિક્ષણાદિ જેવા માટે જવા લાગ્યો અને એમ કરતાં કરતાં વેશ્યને ઘરે પણ જવા લાગ્યું. પછી તે તે બેલાવ્યા છતાં પણ ઘરે આવતે નહીં. શ્રેષ્ઠીએ પુત્ર સંબંધી વૃત્તાંત પૂછતાં સેવકેએ યથાર્થ કહ્યું કે તે પણ્યાંગનાના વિરહ રહી શકતું નથી.” - એક રાજાએ રમણિક એવા રત્નાદિકવડે નિર્માણ કરેલા એક દેવકુળમાં તેના માઠી ચેષ્ટાવાળા મિત્ર સાથે તે શ્રેષ્ઠીપુત્ર ગયે. ત્યાં સ્વર્ણમય તે રણની સમિપે એક પુતળી કે જે મણિમય હતી તેને જાણે તે હસતી હોય અથવા બેલતી હોય તેવી તેણે દીઠી. તે પુતળીના અંગે પાંગ આંખનું મટકું પણ માર્યા વિના તે એક ચિત્તે જેવા લાગ્યું. તે એમાં એક લીન થઈ ગયે કે જેથી ખીલી લીધું હોય, તંભિત થઈ ગયે હોય અથવા ચિત્રામણમાં ચિત્રેલ હોય તેવું જણાવ્યા લાગે. પંચબાણના બાણેથી વીંધાયેલ તે ભૂમિસાથે નિશ્ચળ થઈ ગયું અને બે કે-“ચિરકાળે આજેજ નેત્રને લાવણ્યરૂપનું અમૃતનું પાન કરાવ્યું. હે ને! કહે, તમે શ્રવણની જેમ અત્યારે કૃતાર્થ થયા? જે કે પ્રથમ સંગમે સ્ત્રીસંબંધી વિચારે આપી શકાય નહીં તે પણ તે સ્ત્રી ! મેં તે સરલ દષ્ટિએ મારો આત્મા તને અર્પણ કરી દીધા છે. હવે તારે મને મર્મને વિંધે તેવા કટાક્ષો વડે જોવાની જરૂર નથી.” - આ પ્રમાણે તેને બોલતો જોઈને તેના મિત્ર હસીને બોલ્યા કે-“હે મિત્ર ! તું તેના સામું જોઈને આ પ્રમાણે બેલે છે? આ તે રત્નમય પુતળી છે.” મિત્રેના આ પ્રમાણેના - કર્થનને વિશ્વાસ ન આવતાં તેણે હાથવડે સ્પર્શ કરી જેણે
