________________
શ્રી દેવકુમાર ચરિત્ર ભાષાંતર. (૧૩) સ્વામીપણે હે. મારે દ્રવ્યનું જરૂર નથી, કારણકે નેત્ર વિનાના સુખની જેવા બીજાના ધનથી શું ?” - આવો પિતાની પુત્રીને આગ્રહ જાને અકાએ દાસીએને સમજાવ્યું કે “તમારે એવું આ દેવકુમાર સાથે અનુચિતપણું કરવું તેનું અપમાન કરવું કે જેથી તે પોતાની મેળેજ ચાલ્યા જાય. અક્કાએ આ પ્રમાણે કહેવાથી દાસીઓ દેવકુમારની આજ્ઞા માને નહીં, માને તો કાળક્ષેપ કરીને કામ કરે અને એને ચાડીયાની જે નિર્માલ્ય માને. પ્રભાતે અથવા બીજી વખત એવી રીતે વાસીંદુ વાળે કે જેથી તેની સામે ધૂળ ઉડે. દેવકુમાર કહે કે “જતી નથી કે મારી સામે ધૂળ ઉડે છે?” એટલે તે બોલે કે- જે તમને ધૂળ પસંદ ન પડતી હોય તે આડું લુગડું રાખતા શું થાય છે?” આમ કહીને અંદર અંદર હસે. અક્કા તે વખતે કૃત્રિમ કેપ કરીને દાસીએને ઠપકો આપે. આ બધું જોઈને દેવકુમારે વિચાર્યું કે
આ બધે જરૂર મને ઘરમાંથી કાઢવાનો પ્રયત્ન જણાય છે. પણ્યાંગના વેશ્યા)ને આચારજ એ છે કે નિર્ધન મનુષ્યને તે તજી દેય છે. જો કે મને આના વિના બીજે મનઈચ્છિત વિષયસુખ મળી શકે તેમ નથી, તે પણ હું ઘરે જઈને દ્રવ્ય ઉપાર્જન કરવાનો પ્રયત્ન કરૂં.” . આ પ્રમાણે વિચારીને તેણે શૃંગારસુંદરીને કહ્યું કે
હે પ્રિયે ! મને અહીં રહ્યા બાર વર્ષ થઈ ગયા છે તે મને માતાપિતાને વંદન કરવા માટે જવાની ઉત્કંઠા થઈ છે, તેથી હું જઈ આવું.” વેશ્યા બેલી કે-“શું મારી તરફથી તમારી સેવામાં કાંઈ ખામી આવી છે કે તમારું કાંઈ માનભંગ
