________________
શ્રી દેવકુમાર ચરિત્ર ભાષાંતર. (ર૭). સુભટ સાથે વિદાય કરી. તે સુભટે નગરના દ્વાર પાસે તેને પહોંચાડીને પાછા વળ્યા.
પ્રભાતે દત્તપુત્ર રાજસભામાં ગયા અને રાજાને નમીને પિતાને સ્થાને બેઠે. એટલામાં કેટવાળ પણ આવ્યું અને તેણે નિવેદન કર્યું કે-“સાહેબ ! ચાર દિવસ સુધી હું ત્યાં રહ્યો પણ ત્યાં કેઇ આવ્યું નથી. એટલામાં કઈ બીજું માણસ આવ્યું, તેને રાજાએ પૂછ્યું કે-“કેમ ત્યાં કેઈ આવ્યું હતું?” એટલે તેણે કમળશી સંબંધી બધે વૃત્તાંત કહ્યો. તે સાંભળીને રાજા બે કે-“તે કમળશ્રી ન હોવી જોઈએ; તે ચરજ હે જોઈએ. તેણે પિતાના સંબંધીની રાખ નદી ભેગી કરી દીધી અને કેટવાળને છેતર્યો. જે આ વાતમાં શંકા હોય તે કમળશીને અહીં બોલાવીને પૂછો એટલે તેને
લાવીને પૂછ્યું, તેણે કહ્યું કે-“હું કાલે ઘરની બહાર ગઈ નથી, આ બાબતમાં શંકા રહેતી હોય તે હું દિવ્ય કરું.’ એટલે રાજા બેલ્યા કે-“હું તે જાણું છું કે તે કૃત્રિમ કમબશ્રી હતી, ફક્ત આ કેટવાળને ખાત્રી કરી આપવા માટેજ તને બોલાવી હતી. તે વખતે શ્રેષ્ઠીપુત્ર બે કે-અરે ! : આણે તે કેટવાળને પણ ઠગ્યા, તો બીજાની શી વાત?” તે વખતે કેટવાળ વિચારવા લાગ્યું કે-“હવે હું મારી નામાંકિત સુદ્રિકા શી રીતે મેળવી શકીશ?” આમ તે વિચારે છે તે વખતે રાજાને વિલક્ષ થયેલ જોઈને તે બે કે-“હે સ્વામી! હજુ એક ઉપાય તેને પકડવાને છે. તે એ કે-જેણે પિતાના વડીલની રાખ માટે આ પ્રમાણે પ્રયોગ કર્યો તે તેને માટે પિંડદાન પણ જરૂર કરશે, તેથી આપણ નગરમાં બધે
