________________
શ્રી કામદેવ નૃપતિ કથા ભાષાંતર. (૯) કેવળી ભગવંતે તેને પૂર્વભવ કહીને કહ્યું કે-“ કાળવેળાએ-અસ્વાધ્યાયને વખતે અને ઈર્યાવહી પડિક્કમવા વિગેરે વિધિરહિત જે આગમને અભ્યાસ કરવામાં આવે છે તે તેને બુદ્ધિમાન છતાં પણ અવસરે તે સંબંધી કળા સ્કુરાયામાન થતી નથી.” કેવળી ભગવંતને મુખેથી આ પ્રમાણે સાંભળીને રાજકુમાર પશ્ચાત્તાપ થવાથી કેવળીને નમસ્કાર કરી પિતાના આત્માને આ પ્રમાણે નિંદવા લાગ્યો. “હા ઈતિ ખેદે! મેં અજ્ઞાનીએ ચિંતામણિ રત્નને કાંકરાપણે, નભેમણિ સૂર્યને રાહુપણે, કલ્પવૃક્ષને કેરડાપણું, શ્વેતપક્ષને કૃષ્ણપક્ષપણે, મહાગજને કેલપણે, મહાધ્વજને સર્ષપણે, હંસને કાગપણે, મુગટને માથાના કપડાપણે, અમૃતને કાળક્ટપણે, ગાયના ઘૂતને તેલપણે, દુધને કાંજીપણે, સ્નિગ્ધને રૂક્ષપણે, રાજાને કિંકરપણે અને સર્વજ્ઞના ઉપદેશને ફૂટવાક્યપણે ચિત્તમાં ચિંતવ્યા, તેથી હું આવે વગેવાણે, માટે હે ભગવાન ! હવે તે મને દીક્ષા આપીને આ પાપથી છુટ થાઉં તેમ કરે.”
આ પ્રમાણેના રાજકુમારના વચને સાંભળીને રાજકુમારી વિચારવા લાગી કે-“સમ્યક્ત્વના લાભ વિના અને તેને લગતી કુશળતા પ્રાપ્ત થયા વિના આવું કહેવાનું કેમ સૂજે ? તેથી નકકી એમ જણાય છે કે-આ રાજકુમાર મહા વિદ્વાન : છતાં કર્મોના ઉદયથીજ તે વખતે કાંઈ પણ બોલી શકયા નહીં. તે આ ભવે મારા એજ પતિ છે.” આ પ્રમાણે વિચારીને કેવળીને કહ્યું કે હે ભગવન ! મને દીક્ષા ઉદયમાં આવે તેમ છે કે નહીં?” કેવળી બોલ્યા કે- તમને બનેને ભેગફળ. કમ ભેગવ્યા પછી દીક્ષા ઉદયમાં આવશે.” પછી કેવળી
