________________
શ્રી કામદેવ નૃપતિ કથા ભાષાંતર. (૩૮) સેવાતા કાંતિપુરીના સ્વામી કાળ રાજાને સ્વયંવરમાંથી પાછા સ્વદેશ તરફ જતાં માર્ગમાં મળી અને આ પ્રમાણે કહ્યું કે- ' “હે ભૂપાળ! કામદેવ બાળપણથી જ મહામૂર્ખ છે. સૌભાગ્યમંજરીને તે કઈ પ્રકારની માયાથી પર છે, પિતાની વિકત્તાથી પર નથી, માટે તેની સાથે સભાસમક્ષ વાદ કરવાની માગણી કરવા યોગ્ય છે. તે વખતે તે બેલી પણ શકવાને નથી. જે બેલી પણ શકે તે હું તમે કહે તે વિડંબના ખમવા તૈયાર છું. આવું કન્યારત્ન અસ્થાને પડે છે તે ઉપેક્ષા કરવા રોગ્ય નથી.” આ પ્રમાણેના તાપસીના વચનથી અભિમાનના: આવેશમાં આવીને તે કાળાદિક રાજાઓ બોલ્યા કે-“તે રાંકડે કામદેવ અમારી પાસે સંગ્રામમાં કે વાદમાં શા હીસાબમાં છે?' આ પ્રમાણે ગજર કરતા તેઓ કામદેવની તરફ ચાલ્યા.
તાપસણું પોતાની કરેલી છૂટ રચનાથી સૌભાગ્યમંજરીને દુઃખમાં નાખી છે.” એમ જણાવીને દુઃખી કરવા સારૂ તે અંબર ગ્રામે આવી. ત્યાં નદી કિનારા ઉપર ક્રીડા કરતી ચંદ્રલેખાને જોઈને તે બોલી કે-મારી અવજ્ઞા કર્યાનું ફળ તારી સ્વામિનીએ જાણ્યું કે નહીં ? મેં મહામૂઢ ભર્તારના સંકટમાં નાખી છે અને હવે બીજા સંકટમાં નાખવાની છું.” ચંદ્રલેખાએ ઉતાવળે સૌભાગ્યમંજરી પાસે આવીને તે વાત કરી, સૌભાગ્યમંજરી બેલી કે- પ્રથમ પણ એવી આશંકા તે મને થયેલીજ હતી, પરંતુ એમ જાણ્યું હતું કે લજજાથી પતિ એકાંતમાં પણ કાંઈ બોલતા નથી. હવે તે તાપસીને બેલાવીને જ બધું પૂછીએ કે જેથી ખરી ખબર પડે. આમ વિચારીને તાપસણીને લાવી અને તેનાથી બધી વાત મૂળથી
