________________
શ્રી કામદેવ નૃપતિ કથા ભાષાંતર. (૪૧) "દિશાએ મે કહ્યું અને પોતે સારભૂત સૈન્ય સાથે કુમારના રક્ષણ
માટે તેની પાસે રહ્યો. હવે કાળ રાજા કાળની (યમની) જેમ અવાજીત્રાના ધ્વનિથી દિશાઓને પૂરત નજીકમાં આવ્યા, ત્યાં તે ચારે દિશાએ ચાર લશ્કરને ચાર સમુદ્રની જેમ ગજના ગજરવ, હયના હેકારવ, રથના ચિત્કાર અને પાયદળના હકારા તેમજ ઢક્કાના નાદવડે આકાશને પૂરતું અને બ્રહ્માંડને ફ્રેડતું હોય તેવું જોયું. તેને જોઈને “આ શું?” આમ વિચારી પિતાનું લશ્કર ક્ષોભ પાપે સતે કાળરાજા ચિંતાતુર થયો. તેવામાં વિમળાબે મોકલેલે સુભટ કાળરાજાની સન્મુખ જઈને હાથ ઉંચે કરી તારસ્વરે બે કે-“ભે ભે વીરે! શા માટે ફેગટ વૈર કરે છે? છતાં જે કરવું જ હોય તે અમારે સ્વામી સંગ્રામ કરવાને તૈયાર છે. ચારે બાજુ સિન્યની તૈયારી જોઈ . વળી એટલું વિચારજો કે- સર્વત્ર ધર્મને જય છે, અધર્મને નથી. તેને વિચાર કરીને ઉચિત લાગે તે કરે.” . આવેલા સુભટના આવા શબ્દો સાંભળીને તેમજ પોતાના સૈન્યને ચેતરફથી વૈરીને સૈન્યથી વેષ્ટિત થયેલું જોઈને મહાકાળકુમાર બે કે-“હે સુભટ! તેં બરાબર કહ્યું કે-“ધર્મ જય પામે છે, અધમ નહીં.' પણ જે તારે સ્વામી એવું જાણે છે તે તે શામાટે આવે અધર્મ કરે છે કે-પાંચાળી પાસે જવાબ દેવરાવી કન્યાને જીતીને. આમ છળથી તેને પરણે છે? ન્યાયધર્મમાં એકનિષ્ટ એ અમારે સ્વામી સર્વથા એ વાતને સહન કરી શકે તેમ નથી. જે એ વાતમાં છળ ન હોય તે વિદ્વાનેની સમક્ષ વાદમાં અમને જીતીને રાજપુત્રીને ભલે તમારા હવામી પરણે.” સુભટે આ વાત વિમળને જઈને કરી.
