________________
(૬) શ્રી કામદેવ નૃપતિ કથા ભાષાંતર સુંદર એવા જીવિતવ્યથી પણ શું? હું સર્વથા કેઈ સ્થાને સુખે રહી શકતી નથી. પાકાં ચીભડાંની જેમ મારું હૃદય. મહા દુખવડે ફાટે છે. હું શું કરું? કયાં જાઉ? અને કેની પાસે જઈને દુઃખની વાત કહું? હા માતા ! મને શા માટે જન્મ આપે? હા પિતા! શા માટે મને ઉછેરી ? હા ભર્તા ! તમે શા માટે મને પરણ્યા ? હું તો આવી રીતે દુઃખી સ્થિતિમાંજ કાળ નિગમન કરૂં છું.” ઝી ટુટી કિં ન મુઈ, કિં ન હઈ છારહ પુંજ ન સહિત જિમ હું એવડી, દુઃખ દાવાનળ ગુજ. : આ પ્રમાણે મહાકથી વ્યાપ્ત ચિત્તવાળી, ચિંતાના કલ્લોલથી ચપળ જીવિતવાળી, મહાઆર્તધ્યાનમાં પડેલી, ભૂમિપર સ્થાપના કરી છે દષ્ટિ જેણે એવી, હાથના તળ ઉપર સ્થાપન કર્યું છે મુખ જેણે એવી, પગના અંગુઠાવડે પૃથ્વીને ખેતરતી, દીર્ઘ શ્વાસેવાસવડે ઓષ્ટસંપુટને ધમતી મેટા મેટા અશ્રુઓની ધારાવડે જમીનને સીંચતી અને મહા દુઃખને અનુભવતી પોતાની પટ્ટદેવી સુરકાંતા રાણીને તેના પરિવારના મુખેથી જાણીને સુરદેવ રાજા પણ ઝાંખા થઈ. ગયેલા મુખવાળા તેમજ આકુળવ્યાકુળ મનવાળે થયે. પછી, તરતજ પોતાના સિંહાસન ઉપરથી ઉઠીને ઉતાવળે પગે જ્યાં રાણી છે ત્યાં આવ્યો. તેણે દુઃખના સમૂહવડે પ્રપૂરિત ચિત્તવાળી અને નીચું મુખ કરીને રહેલી રાણીને જોઈ. તેને
હાથવડે પકડી, આગળ બેસી, મુખ ઊંચું કરી, પૂછયું કે-. - “હા દેવી! આમ અકસ્માતુ આટલે બધે શેક શા માટે. ' કરે છે? તારા આવા અતિ શેકનું કારણ શું છે?”
