________________
(૨૬) શ્રી કામદેવ નૃપતિ કથા ભાષાંતર.
આ પ્રમાણેના રાજકુમારીના વચને સાંભળીને પંડિત છેલ્યા કે-“ હે વત્સ ! હે રાજકુમારી! તું મારું વચન સાંભળ ! વયવડે વૃદ્ધ, તપવડે વૃદ્ધ અને બહુશ્રુતપણાથી. વૃદ્ધ-એ બધા ધનવડે વૃદ્ધના દ્વાર પાસે કિંકરપણું કરે છે.”
ને લઇને રાજ
કન્યાના
કન્યા બેલી કે-“ હે ભાગ્યથી પ્રાપ્ત થયું છે સભ્ય-- પણું જેને એવા સભાસદે ! સાંભળો ! લક્ષમીવાન મારા પિતા છે અને સરસ્વતીવાનું પંડિત (મારા શિક્ષાગુરૂ ) છે. હવે જે લક્ષમીને જ સારપણે માનવામાં આવતી હોય તે પંડિત ઉભા થઈને રાજાને નમસ્કાર કરે, નહીં તે પછી સરસ્વતીજ માન્ય ગણાશે.” આવા કન્યાના ઉત્તરપક્ષથી “રાજાને કેમ. નમસ્કાર થાય?” એમ વિચારતાં પંડિત વિલક્ષ થઈને નીચું જોઈ રહ્યા. તે વખતે “ અહા ! રાજકુમારીની કેવી બુદ્ધિ કે જેથી પંડિતને પણ જીતી લીધા એમ તમામ સભાસદે. છેલ્યા, તેથી અત્યંત તુષ્ટમાન થયેલા રાજાએ વર માગ, વર માગ” એમ કન્યાને કહ્યું. કન્યા બોલી કે-“હે તાત! જે તુષ્ટમાન થયા છે તે જે કળામાં મને જીતે તે મને પરણે– એવે વર આપ.”,
તે વિલ
અહિ કે
રાજાએ તેવી માગણી સાંભળીને અમાત્યેની સાથે વિચાર કરી કબુલ રાખી. પછી તે નગરીના ઉપવનમાં ભૂમિશુદ્ધિ કરાવીને સ્વયંવર મંડપ અને આમંત્રણ કરવાથી આવે તે રાજાઓ માટે મહેલે કરાવ્યા અને સર્વત્ર રાજાઓ તથા રાજકુમારોને બોલાવવા માટે દૂતે મોકલ્યા. તેમાં મને હે મહારાજ ! પુત્ર સહિત તમને આમંત્રણ કરવા માટે અહીં
