________________
પૈસાના જોર પર પરિવારના દરેક સભ્યની બધી જ વસ્તુઓ સ્વતંત્ર - અલગ. ન કોઈએ ક્યારેય ભેગા થવાની જરૂર ન કોઈને કોઈની અપેક્ષા રાખવાની જરૂર. પછી સ્નેહની સરવાણી ફૂટે જ શી રીતે ?].
ને બાપુજી! ભોજનની વાત કરું તો એક વસ્તુ આપણા નસીબમાં જ નથી. આપણી પહોંચની બહાર છે. આપણા ભોજનમાં મળે જ નહીં.
કઈ બેટા!”
પ્રેમ બાપુજી.” વાત એવી છે કે આપણે ત્યાં તો રસોઈયાએ બનાવેલી ફ્રીજમાં મૂકેલી ને પછી માઈક્રોવેવમાં ગરમ કરેલી રસોઈ નોકર પીરસે. અહીં તો આન્ટી જ રોજ ગરમાગરમ રસોઈ ખુદ બનાવી ખુદ જ જમાડે. અને એ ગરમાગરમ ભોજનની સાથે પ્રેમ પણ પીરસે. એ આવે એટલે બધું જ મીઠું લાગે. ને એ વિના બધું ફિÉ. [એક યુવાન કમાવવા માટે દેશાવર ગયેલો. ઘણો કાળ ત્યાં રહ્યો. ઘણી હાડમારી કરી. પણ પુણ્ય સાથ ન આપ્યો. કમાયા વગર જ છેવટે પાછો ફર્યો. ભલે ફદિયું પણ કમાઈને લાવ્યો નથી. પણ મા કોને કહેવાય ? સારો આવકાર આપ્યો. દીકરો ઘણાકાળ પછી પાછો ફર્યો છે. માની ખૂબ હોંશ. બજારમાં ગઈ. કેરી કે કેળાં તો ન ખરીદી શકી. પણ કાકડી લાવી. ચીરીઓ કરતી જાય છે ને ખૂબ હેતથી પુત્રને ખાવા માટે આપતી જાય છે. પુત્ર પણ એટલા જ હરખથી ખાતો જાય છે. છેલ્લી એક ચીરી રહી. માએ પોતાના મુખમાં મૂકી. પણ આ શું? આટલી બધી કડવાશ. “તેં ના કેમ ન પાડી? કેવી કડવી વખ ?' માએ પૂછવા પર દીકરાએ હસીને કહ્યું : મા! કાકડી કડવી હતી પણ એને પીરસનાર હાથ અને હૈયું તો મીઠા હતા ને. પછી કાકડી મીઠી ન લાગે?] એન્ડ ફાધર! આપણે ત્યાં તો પેકેટના દૂધ, અહીં તો રોજ બે વાર તારું દોહેલું દૂધ.જુઓને, સાત દિવસમાં તો હું કેવો લાલ ટમેટા જેવો થઈ ગયો છું.
પપ્પા! તમે બહુ સારું કર્યું કે સાત દિવસ મને અહીં રાખ્યો. નહીંતર આપણે કેવા ગરીબ છીએ અને છતે પરિવારે કેવા પરિવારવિહોણા ને એકલવાયા છીએ એ મને ક્યારેય ખબર જ ન પડત. કાશ! મારો પણ આવા અમીર પરિવારમાં જન્મ થયો હોત!
અતિશ્રીમંત માણસોને પારિવારિકજીવનનો અને પ્રેમનો સદંતર અભાવ, વિચિત્ર ધંધાઓના કારણે લગભગ ખાવા-પીવા ઉંઘવા વગેરેની અનિયમિતતા ને તેથી શરીરના સ્વાથ્યનો લગભગ અભાવ, કૂદકે ને ભૂસ્કે વધતા લોભને નાથવા માટે સતત ચિંતાઓ. એ માટેના નવા-નવા સાહસોમાં કોઈકમાં પણ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
જેલર www.janremorary.org
