Agam 03 Ang 03 Sthananga Sutra Part 02

Author(s): Abhaydevsuri, Jambuvijay
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay

Page 505

प्रथमं परिशिष्टम्- टिप्पनानि
असढभावं ॥११७२॥ व्या० इहालम्बनं द्विविधं भवति- द्रव्यालम्बनं भावालम्बनं च, द्रव्यालम्बनं गर्तादौ प्रपतता यदालम्ब्यते द्रव्यम्, तदपि द्विविधम्- पुष्टमपुष्टं च, तत्रापुष्टं दुर्बलं कुशवच्चकादि, पुष्टं तु बलवत्कठिनवल्ल्यादि, भावालम्बनमपि पुष्टापुष्टभेदेन द्विधैव, तत्रापुष्टं ज्ञानाद्यपकारकम्, तद्विपरीतं तु पुष्टमिति, तच्चेदम्- ‘काहं अछित्तिं अदुवा अहीहं, तवोवहाणेसु य उज्जमिस्सं । गणं व णीईइ व हु सारविस्सं, सालंबसेवी समुवेइ मुक्खं ॥१॥' [ ] तदेवं व्यवस्थिते सति सहालम्बनेन वर्तत इति सालम्बनः, असौ पतन्नपि आत्मानं दुर्गमेऽपि गर्तादौ धारयति, पुष्टालम्बनप्रभावादिति, इय एवं सेवन सेवा प्रतिसेवनेत्यर्थः, सालम्बना चासौ सेवा च सालम्बनसेवा सा संसारगर्ने प्रपतन्तं धारयति यतिमशठभावंमातृस्थानरहितमित्येष गुण इति गाथार्थः ॥११७२॥
साम्प्रतं सिसाधयिषितार्थव्यतिरेकं दर्शयन्नाह- आलंबणहीणो पुण निवडइ खलिओ अहे दुरुत्तारे । इय निक्कारणसेवी पडइ भवोहे अगाहम्मि ॥११७३॥ व्या० आलम्बनहीनः पुनर्निपतति स्खलितः, क्व ?- अहे दुरुत्तारे त्ति गर्तायां दुरुत्तारायाम्, इय एवं निष्कारणसेवी साधुः पुष्टालम्बनरहित इत्यर्थः, पतति भवौघे अगाधे पतति भवगर्तायामगाधायाम्, अगाधत्वं पुनरस्या दुःखेनोत्तारणसम्भवादिति गाथार्थः ॥११७३॥" - आव० नि० हारि० ॥ ___“एत्थ उ अणभिग्गहियं, वीसति राई सवीसतिं मासं । तेणपरमभिग्गहियं, गिहिणातं कत्तिओ जाव ॥३१५१॥ एत्थ त्ति एत्थ आसाढपुण्णिमाए सावणबहुलपंचमीए वासपज्जोसविए वि अप्पणो अणभिग्गहियं ।
अहवा- जति गिहत्था पुच्छंति- ‘अज्जो तुब्भे एत्थ वरिसाकालं ठिया अह ण ठिया ?', एवं पुच्छिएहिं अणभिग्गहियं ति संदिग्धं वक्तव्यम्, इह अन्यत्र वा, अद्यापि निश्चयो न भवतीत्यर्थः ।
एवं संदिग्धं कियत्कालं वक्तव्यम् ? उच्यते- वीसतिरायं, सवीसतिरायं मासं । जति अभिवड्डियवरिसं तो वीसतिरातं जाव अणभिग्गहियं ।
अह चंदवरिसं तो सवीसतिरायं मासं जाव अणभिग्गहियं भवति । तेणं ति तत्कालात् परतः अप्पणो, अभिरामुख्येन गृहीतम् अभिगृहीतम्, इह व्यवस्थितिः इति, गिहीण य पुच्छंताण कहेंति'इह ठितामो वरिसाकालं' ति ॥३१५१।।
__ किं पुण कारणं वीसतिराते सवीसतिराते वा मासे वागते अप्पणो अभिग्गहियं गिहिणातं वा कहेति, आरतो ण कहेंति ? उच्यते- असिवाइकारणेहिं, अहव न वासं न सुट्ठ आरद्धं । अहिवडियम्मि वीसा, इयरेसु सवीसतीमासो ॥३१५२॥ कयाइ असिवं भवे, आदिग्गहणातो रायदुट्ठाइ,वासावासं ण सु१ आरद्धं वासितुं, एवमादीहिं कारणेहिं जइ अच्छंति तो आणातिता दोसा । अह गच्छति तो गिहत्था भणंति- एते सव्वण्णुपुत्तगा ण किं चि जाणंति, मुसावायं च भासंति 'ठितामो' त्ति भणित्ता जेण णिग्गता, लोगो वा भणेज- साहू एत्थं वरिसारत्तं ठिता अवस्सं वासं भविस्सति, ततो धण्णं विक्किणंति, लोगो घरातीणि छादेति हलादिकम्माणि वा संठवेति ।