Agam 03 Ang 03 Sthananga Sutra Part 02

Author(s): Abhaydevsuri, Jambuvijay
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay

Page 508

प्रथमं परिशिष्टम्- टिप्पनानि
९३
अह ण णिग्गच्छंति तो चउगुरुगा । एवं पंचमासितो जेट्ठोग्गहो जातो ॥३१५४-३१५५।। ____काउण मासकप्पं, तत्थेव ठियाण तीतमग्गसिरे । सालंबणाण छम्मासिओ उ जेट्ठोग्गहो भणितो ॥३१५६॥ जम्मि खेत्ते कतो आसाढमासकप्पो, तं च वासावासपाउगं खेत्तं, अण्णम्मि अलद्धे वासपाउग्गे खेते जत्थ आसाढमासकप्पो कतो तत्थेव वासावासं ठिता, तीसे वासावासे चिक्खल्लाइएहिं कारणेहिं तत्थेव मग्गसिरं ठिता, एवं सालंबणाण कारणे अववातेण छम्मासितो जेट्ठोग्गहो भवतीत्यर्थः ॥३१५६।। __इयाणिं ‘दव्वट्ठवणा', दव्वट्ठवणाहारे, विगती संथार मत्तए लोए । सच्चित्ते अच्चित्ते, वोसिरणं गहणधरणादी ॥३१६६॥ आहारे, विगतीसु, संथारगो, मत्तगो, लोयकरणं, सचित्तो सेहो, डगलादियाण य अचित्ताणं उडुबद्धे गहियाणं वोसिरणं, वासावासपाउग्गाण संथारादियाण गहणं, उडुबद्धे वि गहियाण वत्थपायादीण धरणं डगलगादियाण य कारणेण ॥३१६६॥” - निशीथ० चूर्णिः ।
[पृ०५३५] “असिवे ओमोयरिए, रायडुढे भए व गेलन्ने । नाणादितिगस्सऽट्ठा, वीसुंभण पेसणेणं वा ॥२७४१॥ अशिवेऽवमौदर्ये राजद्विष्टे भये वा ग्लानकारणे वा समुत्पन्ने वर्षासु ग्रामान्तरं गच्छेत्, एतावत् प्रागुक्तमेव द्वितीयपदम् । अथेदमपरमुच्यते- ज्ञानादित्रयस्यार्थायान्यत्र वर्षासु गच्छेत् । तत्रापूर्वः कोऽपि श्रुतस्कन्धोऽन्यस्याचार्यस्य विद्यते, स च भक्तं प्रत्याख्यातुकामो वर्त्तते, स च श्रुतस्कन्धस्तत आचार्यादगृह्यमाणो व्यवच्छिद्यते, अतस्तदध्ययनार्थं वर्षास्वपि गच्छेत् । एवं दर्शनप्रभावकशास्त्राणा-मप्यध्ययनार्थं गच्छेत् । चारित्रार्थं नाम- तत्र क्षेत्रे स्त्रीसमुत्थदोषैरेषणादोषैर्वा चारित्रं न शुद्ध्यतीति तनिमित्तमन्यत्र वर्षासु गच्छेत् । वीसुंभण त्ति विष्कम्भनं मरणम्, तत्र यस्याचार्यस्य ते शिष्याः स आचार्यो मरणधर्ममुपगतः, तस्मिँश्च गच्छेऽपर आचार्यो न विद्यते, अतस्ते वर्षास्वपि अन्यं गणमुपसम्पत्तुं गच्छेयुः । अथवा वीसुंभण त्ति विष्वग्भवनं नाम कश्चिदुत्तमार्थं प्रतिपत्तुकामस्तस्य विशोधिकरणार्थं गच्छेत् । पेसणेणं व त्ति कश्चिदाचार्येणान्यतरस्मिन् औत्पत्तिके कारणे वर्षास्वपि प्रेषितो भवेत्, स च तस्मिन् कारणे समापिते भूयोऽपि गुरूणां समीपे समागच्छेत् ॥२७४१॥" - बृहत्कल्पटीका० । ___“फासुयदव्वे त्ति सीसस्स इमे दोसा दंसिजंति- जति वि य फासुगदव्वं, कुंथूपणगादि तह वि दुप्पस्सा । पच्चक्खणाणिणो वि हू,रातीभत्तं परिहरंति ॥३४११॥ यद्यपि स्वत ओदनादि प्रासुकं द्रव्यं तथाऽप्यागन्तुका कुन्थ्वादयः पनकादयश्च तदुत्था अविसुद्धकाले दुर्दृश्या भवन्ति । किं च येऽपि प्रत्यक्षज्ञानिनो ते विशुद्धं भक्तानपानं पश्यन्ति तथाऽपि रात्रौ न भुञ्जते, मूलगुणभङ्गत्वात् ॥३४११॥
जोण्हामणीदीवुद्दित्तालंबणप्रतिषेधार्थमिदमाह- जति वि य पिवीलगादी, दीसंति पतीवजोतिउज्जोए । तह वि खलु अणाइण्णं, मूलवयविराहणा जेणं ॥३४१२॥ तीर्थकरगणधराचार्यैरनाचीर्णत्वात्, जम्हा छट्ठो मूलगुणो विराहिज्जति तम्हा ण रातो भोत्तव्वं, अहवा- रातीभोयणे