________________
આધ્યાત્મ પંથની યાત્રા
૧૪
જેથી સર્વ પ્રાણી વિષે પોતાનું દાસત્વ મનાય છે અને પરમ જગ્યતાની પ્રાપ્તિ હોય છે. એ “પરમ દેખ્યત્વ” જ્યાં સુધી આવરિત રહ્યું છે ત્યાં સુધી જીવની જોગ્યતા પ્રતિબંધયુક્ત હોય છે. દેખાય છે. વળી હું ત્યાગી છું, તપસ્વી છું, વતી છું, દીર્ઘકાળથી સંયમી છું, પ્રખર પ્રજ્ઞાવાન છું, સતાવધાની કે શતાવધાની છું, શાસ્ત્રમર્મજ્ઞ છું, અનેક શિષ્યોનો ગુરુ છું, અનેક વિદ્યામાં પારંગત છું, રિદ્ધિસિદ્ધિનો ધારક છું, અમુક સંપ્રદાયનો વડો છું આવા પ્રકારના ઘણા અભિમાન પણ વર્તમાન મનુષ્યોમાં જણાય છે.'
જે સાચો મુમુક્ષુ હોય તેણે તો પોતાના સાચા શુદ્ધ આત્મસ્વરૂપને જાણ્યું છે તેથી આવા કોઈ પ્રકારના અહંકાર ધારણ કર્યા વગર, જેમના પ્રતાપથી પોતાને પોતાના સાચા સ્વરૂપનું જ્ઞાન-ભાન થયું તેવા શ્રી સદ્ગુરુદેવને અથવા સત્પરુષને જ તે મહત્તાવાળા માને છે એને પોતાને ખરેખર તેમનો સાચો સેવક માને છે. આમ કર્યું છે જેણે એવો મુમુક્ષુ સગુરુદેવને જ ભગવાન સમાન ગણે છે અને પોતાનાં કહેવાય છે તેવાં તન, મન, ધનાદિ સર્વ તેમને ચરણે ધરીને, તેમની આજ્ઞાની યાચના કરીને, તેમની આજ્ઞાનું સમજી સમજીને ઉપયોગપૂર્વક પોતાની શક્તિ ગોપવ્યા વિના આરાધન કરે છે.
“શું પ્રભુ ચરણ કને ધરું, આત્માથી સૌ હીન, તે તો પ્રભુએ આપિયો, વતું ચરણાધીન.” “આ દેહાદિ આજ થી, વર્તા પ્રભુ આધીન, દાસ દાસ હું દાસ છું, તેહ પ્રભુનો દીન.” પ્રત્યક્ષ સગુરુ સમ નહીં પરોક્ષ જિન ઉપકાર; એવો લક્ષ થયા વિના ઊગે ન આત્મવિચાર.”
નં જે 4
શ્રી રત્નકરંડશ્રાવકાચાર, ગાથા-૨૫. શ્રી આત્મસિદ્ધિશાસ્ત્ર ગાથા-૧૨૫. શ્રી આત્મસિદ્ધિશાસ્ત્ર ગાથા-૧૨૧. શ્રી આત્મસિદ્ધિશાસ્ત્ર ગાથા-૧૧.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
