________________
दोढसो गाथार्नु स्तवन. खरो के नहीं ? ए लेखे श्रावके देहेरां पण कराव्यां छे. इति. ते पाठ लखीए छैए.-"से कि त उवासगदसाओ उवासगदसामु णं उवासगाणं नगराई उजाणाई चेइयाई वणसंडाई राया अम्मा समो धम्मायरिया इति ॥" अर्थ-से किं तं उवासगदसाओ के०उपासगदशांग तेरों कहीए ? एम पूछे थके उचर कहे छे उवासगदसामु ण के० उपासग दशांगने विषे, उवासगाणं के० श्रावकोनां, नगराई के० नगर कहेवाशे. उजाणाई के० उद्यान कहेवाशे. चेइआई के० चैत्य देहेरां कही, एम वनखंड कहीर, राजा कही. अम्मा के माता, पिता, धर्माचार्य कहीशुं ॥६॥
हवे कोइक मूर्ख, अन्य तीर्थीनां चैत्यने नहीं वांदु एम का, त्यां एम अपलं बोछे छे के जो चैत्य शब्दे जिनप्रतिमा कहेशो तेवारे आलावामां एम फछे के तेहने बोलावीस नहीं, अन्नादिक भापीश नहीं. ते केम मेलवशो ? ते उपर गाथा कहे छे.
दान कशु प्रतिमा प्रत्ये । एम कहे जे छल हेरीरे॥ उत्तर तास संभव तणी । शैली छे सूत्र केरीरे ॥शा०॥७॥
अर्थ-दान क प्रतिमा प्रत्ये के० ते कुमति बोल्यो जे प्रतिमाने दान |? एम कहे ने छल हेरी के० एम जे छलना हेरनार कहे छे. उत्तर तास के० तेहने उत्तर कहे छे. संभव तणी शैली छे सूत्र केरी के० सूत्रनी ए शैली छे, जेहने जे संभवे तेहने ते जोडीए, नहीं तो धणे ठेकाणे अर्थनो अनर्य थाय. एटले वंदना, नमस्कार ते अन्यतीर्थी एख सहुने जोडीए, अने दानादिक ते अन्य वीर्थीनेज जोडीए. पण प्रतिमाने न जोडीए. इति भाव. इति ससम गाथार्थः ॥७॥
ते संभव उपर सूत्रांतरनो पाठ आगली गाथामां देखाडे छे. दशविध बहुविध ज्यम कडं । वैयावच्च जह जोगरे॥ दशमे ते अंगे तथा ईहा । जोडीए नय उपयोगरे ।शा०॥८॥
अर्थ-दशविध के० दश प्रकारचं, बहुविध के० अनेक प्रकारचं ज्येम वैयावच्च कक्षु छे. ते, जह जोगे के०जेहने जेवू घटे तेह करवं. पण सामान्यसूत्रमा वैयावच्च करवू का. ते सर्वने सरखं नहीं. ते आगल देखाड . दशमे ते अंगे के० ते वैयावच्च दशमं अंग प्रश्नव्याकरण ते मध्ये जेम कह्यां छे, तथा इहां के० तेम इहां अन्यवीर्थी चैत्ये वंदनाममुख तथा अशनादिकर्नु देव, ते जेम घटे तेम अहीयां जोडीए. नयउपयोगे के० नयने उपयोगे जेम ज्यां जेवो नय घटे त्यां तेवो उपयोग राखी जोडीए.
हवे ते प्रश्न व्याकरण मध्ये त्रीजे संवर द्वारे पाठ छे ते लखीए छैए.-" अह केरिसए पुणाइ आराहए वयमिण जे से उवहिभत्तपाणे संगहदाणासले अञ्चत बाल १ दुब्वल २ गिलाण ३ बुद्ध ४ खवगे ५ पवते ६ आयरिय ७ उवमाए ८ सेहे
वच सुरेंअश्वामीकर
