________________
(६२) महामहोपाध्याय श्री यशोविजयजी कृत.
हवे बली पूनगमांडे हिसा कहेछे, तेहने पूछीए जे ज्ञातासूत्रमध्ये सुबुद्धिमधान राजाने प्रतियो- वा निमित्ते खाम्नु पाणी लाव्या; ते हिंसा थइ के नहीं ? ते विचारजो. तथा जंबूद्वीप पन्नतीमाहे प्रभुजीनो जन्माभिषेक वर्गच्यो छे ते तो समुद्रसरखा पाणीना प्रवाह चाल्या नेहगां पृथ्वी, पाणी, ते -, वार, वनस्पती, उसकायमां केइ काय उगरी इशे? तो पण परमेश्वरनो उन्माभिषेक ते हिंसा न कहेवाय. भक्ति प्रवल छे माटे. तेम पूजामां पण हि न गणवी. एटलान माटे पश्नव्याकरणमध्ये दयानां नाम कह्यांछे. तेहमा पूजाममुखन नाम कन्याछे. ते पूजा ते दया कहीछे पण हिंसाना नाममां पूजा नथी. इत्यादिक घणीची छे. बटली लखाय ? आत्मार्थी होतो मध्यस्थ थइने जोज्यो. हिंसा होय तो के जिनपूजामा हिंसा होय तो, अथडमां कहे नहीं ? तेह विचार के० श्री सूयगडांगभूत्रना वीजा श्रुतस्कंधना वीजा अध्ययनमा तेर क्रिया चालोछे तेमां प्रथम अट्टादंडे के० अथें, प्रयोजने हिंसा करे ते अर्थदंड कहीए. जो पूजा करतां हिंसा होय तो अर्थदंडमां पूना को नहीं ? अने न कही तेवारे जाणीए छैए जे पूनामां हिंसा नथी. इति पंचम गाथार्थ ॥ ५॥
नाग भूत जक्षादिक हेते॥ पूजा हिंसा उत्त ॥ सूगडांगमा नवि जिन हेते ॥ बोले जे होए जुत्त ॥ सु॥६॥ अर्थ-नाग भूत जक्षादिक हेते के० नागने हेते भूतने हेते, जाने हेते, पूजा हिंसा उत्त के० पूजा ते हिंसा कहीछे. सूगडागमां के सूगडांगमध्ये, नवि जिन हेते के जिनेश्वरने हेते पूजा ते नथी कही. एटले ए भावजे ते सूगडांगमध्ये अर्थदंडमां नागादिकनी पूजा ते हिसामां गणीछे; पण जिननी पूजा नथी गणी, ते मारे पूजानो अधिकार कह्यो. अने जिनपूजा शे न कही ? ते कहे छे-बोले जे होए जुत्त के० स्त्रमा जे जुक्त होय तेहन वोले, अयुक्ति न वोले. तथा उलटा सिद्धांतमा चेत्य महोत्सव वोल्या छे | 'चेइयमहेराइवा ।। इत्यादिक आचारांग प्रथम श्रुतस्कंध प्रथमाध्ययन प्रथम उद्देशेछे. एम जमाली प्रमुखने अधिकारे एवा ठाम ठाम पाठछे देहेरां पण उववाइसूत्रमध्ये चंपानगरी वर्णववाने अधिकारे पाडे पाडे कह्यांछे, अने ठामे गमे नगरीओनो वर्णव उववाइसूत्रने भलान्योछे. तेवारे सर्व नगरमध्ये पाडे पाडे चैत्य उरयांज. इत्यादिक घणो विचारछे. केटलो लखाय १ ॥६॥
इवे कुमति कहेछ, पूजामां हिंसा के माटे ज्या हिंसा होय त्यां जिनेश्वरनी आज्ञा केम होय! ते उपर गाथा कहे छे.
ज्या हिंसा तिहां नहीं जिनआणा || तो केम साधु हार॥ कर्मबंध नहीं जयणा भावे ।। ए छे शुभ व्यवहार ॥ सु०॥७॥
