________________
(40)
अर्थ - ते उपर साख देखाढं ले. जेम कोइक शरीरें दुर्बल थयो होय तथा नम के० नागो रहेता होय अने मासखमणनुं पारणं करतो होय एवो होय अने माया रंग के० मायावंत होय एटले अज्ञान कष्ट करे छे एवो के तोपण अनंतीवार गर्भमां उपजशे एटले अनंता भव करगे एम वीजुं अंग जे सुयडांगमूत्र ते वोले छे. यतः - "जड़ वि य णिगणे किसे चरे, जइ विय भुंजिय मासमंतसो । जे इह मायावि मज्जई, आगंता गन्भा य णंतसो ॥१॥ इति द्वितीयाध्ययने एटले एनी दया कोइ लेखामां न आवे ॥ ११ ॥
निंदित आचारें जिनशासन, जेहने हीले लोक ।
माया पेहेली तस अज्ञाने, सर्व अहिंसा फोक ॥ मन० १२ ॥
अर्थ - ते निंदित आचारें लोक जिनशासन हीले एटले जे एकली दया माने छे अने अज्ञान कष्ट करे छे ते प्राणीने पूर्वाचार्यना जीतनी खवर नथी के जीत व्यवहारें लोकनिंदा न करे, अने पोतानी मतिये प्रवर्त्ते तेना आचरणनी लोक निंदा करे ते वारे जिनशासननी पण निंदा थाय, के जुओ आवा लोक जिनशासनमां छे माटे जिनशासन पण दुर्गच्छा करवा योग्य छे त्यारे जिनशासननी हीनतानुं कारण थाय माटे तस के० ते प्राणीने अज्ञान थयुं ने अज्ञाने करीने माया पहेली के० प्रथम माया थईज अने ज्यां माया ठेरी त्यां सर्व अहिंसा ते फोक के० खोटी निष्फल जाणवी. जे माटे अज्ञानीनी दया ते हिंसाज जाणवी. यतः - "मासे मासे य जो वालो, कुसग्गेणं तु भुंजए। न सो सुअक्खायस्स धम्मल्स, कलं अग्as सोलसिं || ||" इत्युत्तराध्ययनवचनात् ॥ १२ ॥
स्वरूपथी निरवद्य तथा जे, छे किरिया सावद्य ।
ज्ञानशक्तिथी तेह अहिंसा, दिए अनुबंधे सद्य ॥ मन० १३ ॥
०
अर्थ - आगली गाथामां दया पाले ने फल हिंसालुं आपे एम कयुं. हवे जे कथंचित् हिंसा थाय ते पण अहिंसालुं फल आपे ते कहे छे. जे स्वरूपथी के० परमार्थे तो निरवद्य छे, निप्पाप छे अने क्रिया सावध के० क्रिया देखीति यद्यपि सावद्य के तोपण ते जे स्वरूपथी हिंसा छे ते ज्ञानशक्तियें करी दिए अनुबंधे के० अनुबंधे आपे अहिंसा के० दया सब के तत्काल एटले ए भाव जे स्वरूप हिंसा जे दानविहार प्रमुख ते मुनि प्रमुखनी छे ते अनुबंधे अहिंसा फल आपे. यतः भगवत्यां - " अणगारस्सणं भंते ! भाविअप्पणी पुरओ दुहओ जुगमायाए पेहाए रीयं रीयमाणस्स पायस्स अहे कुकुडपोए वा वट्टपोए वा कुलिंगच्छाए वा परियावज्जेज्जा, तस्सणं भंते ! किं इरियावहिया किरिया कज्जइ, संपराइया किरिया कज्जति ? । गोयमा ! जो संपराइया किरिया कज्जर, इरियावहिया किरिया कज्जइ । सेकेण एवं च ? जहा सत्तमसए संबुदुडेसए जाव अठ्ठो निक्खित्तो ॥ १ ॥” इति अढारमा शतकना आठमा उद्देशामां के ॥ १३ ॥