________________
एक अहिंसामां जे आणा, भाषे पूव सूरि । ते एकांत मति नवि ग्रहिये, तिहां नयविधि छे भूरि मन०२३॥
अर्थ-तथा शास्त्रमा एकली अहिंसामां आज्ञा छे जेम 'सव्वे जीवा न हतन्या.' इति आचारांगादिक वचनथी एम पूर्वाचार्य यधपि कहेछ तथापि ए पाठ एकांत मति के. एकांत पक्षे नवि अहिये के० अंगीकार न करीये तेमण ते अहिंसा पण स्याद्वाद मते अंगीकार करीयें जेम मुनिराज नव कोटि पञ्चक्खाण करीने नदी उतरे छे अने पञ्चक्खाण करती वखते नदी मोकली तो राखी नथी तो ते पञ्चक्खाण स्याद्वादेछे पण एकांते नथी एम जाणवू. ते माटे इहां नयविधि छे भूरि के० ते अहिंसाने विषे नयनो विधि घणो छे ते तो जे नयनी वात समजे ते जाणे एटले अहिंसा ते अनेक प्रकारनी छे ॥ २४ ॥
आतमभाव हिंसनथी हिंसा, सघला ए पाप स्थान | तेहथकी विपरित अहिंसा, तास विरहनुं ध्यान ॥ मन० २४॥ अर्थ-वली तेज वात देखाढे छे आतमभाव हिंसनथी के. जे करणी करता पोतानो आत्मभाव हणाणो तो तेमां हिंसा के० हिंसा लागे तथा आत्मभाव हणातां यका अढारे पापस्थानक लागे अने तेह थकी के० ते आत्मभाव हणाया थकी विपरीत के० आत्मभाव जिहां न हणाय ते अहिंसा के० दया कहीये तास के० ते पापस्थानकना विरहनुं ध्यान एवी ए भाव अहिंसा छे ए पद अहिंसातुं विशेपण छे ।। २४ ।।
तस उपाय जे जे आगममां, बहुविध छे व्यवहार । ते निःशेप अहिंसा कहिये, कारण फल उपचार ॥ मन० २५॥
अर्थ-तस के० ते आत्मभाव न हणवाना उपाय के० प्रकार जे जे आगममां के० सिद्धांतमां कया छे एवा व्ययवहार ते बहुविध छे के० अनेक भकारना छे. दान, देवपूजा, पडिक्कमणा, पोसह इत्यादि अनेक छे अने जो उपरनी मूलगाथानो पाठ विहुविध होय तो एम अर्थ करीये जे उत्सर्ग तथा अपवाद ए वे प्रकाररूप व्यवहार छे ते निःशेप के० समस्त जेटला आत्मा न हणवाना प्रकार छे ते अहिंसा कहिये एटले ए भाव जे अपवाद पण आत्मा न इणवान कारण छे तथा दान देवपूजा प्रमुख पण आत्मा न हणवाना फारण छे तेने अहिंसा कहीयें एम स्तवन करनारे ठेराव्युं ते वारे अपवाद ते छांदो छे अने उत्सर्ग ते आना छे ए रीते पूर्व प्रविवादियें कडं हतुं ते दूर करS इति भावः । इहां कोई कहेशे जे ए अपवाद ममुख अनेक आत्माने न हणवाना कारणने अहिंसा केवीरीते कहीयें तेने कहे छे के कारणने विषे फल उपचार के कार्यनो उपचार करीयें छैयें यथा'तंदुलान् वर्पति पर्जन्यः" इति न्यायात् ॥ २५ ॥
जीव अजीव विषय छे हिंसा, नैगमनय मत्त जुत्त । संग्रह व्यवहारें षटकायें, प्रति जीवें रूज सत्त ॥ मन० २६ ॥
