________________
(९०) होय ते पण गुरुसेवामा प्रवः इतिभावः ३ तथा निज के० पोताथी अने पर छतें के० परयकी संपादे के आपे अपाचे औषधमुखवली के० औषधप्रमुख तेमां एक द्रव्य वे औषध अथवा वाह्यउपयोगी ते औषध अने अनेक द्रव्यसंयोग अथवा शरीरमा भोगववा योग्य ते भैषज वली प्रमुखशब्दं जे संयमोपकारि वस्तु जोइये ते आपे अथवा अपावे ४ गुरुभावें चाले के० गुरुने अभिप्रायें चाले गुरुनो बहुमान करे तथा गुरुने अनुजायी चाले अविचली के० अविचल थको ॥ १३ ॥
सूत्र अर्थ उस्सग्गववाय, भावे व्यवहारे सोपाय । निपुणपणुं पाम्यो छे जेह, प्रवचनदक्ष कहिजे तेह ॥ १४ ॥
अर्थ-हवे भावावकर्नु प्रवचनदक्षनामा छटुं लक्षण वखाणे छे ते छ भेदे छे ते माटे श्रावक पण छ मेदे जाणवो ते कहे छे १ सूत्रने विषे कुशल २ अर्थने विषे कुशल ३ उत्सगने विषे ते सामान्य सूत्रने विषे कुशल ४ अववाय के. अपवाद एटले विशेष मूत्रने विषे कुशल ५ भावें के० विधिपूर्वक धर्मानुष्ठानने विषे कुशल ६ व्यवहारें के० गीतार्थनी आचरणारूप जे जीतव्यवहार तेने विषे कुशल सोपाय के० उद्यम सहित निपुणपणुं के कुशलपणु पाम्यो छे एवो जे पुरुप तेने प्रवचनदक्ष कहियें ॥ १४ ॥
उचित सूत्र गुरु पासें भणे, अर्थ सुतीर्थे तेहनो सुणे। विषय विभाग लहे अविवाद, वली उत्सर्ग तथा अपवाद ॥१५॥
अर्थ-ईवे ए छ भेद विस्तारी कहे छे. १ उचित सूत्र के श्रावकने योग्य सूत्र चौसरणादिक प्रवचनमाताथी मांडीने छ जीवणीया अध्ययनपर्यंत भणे. उक्तंच-"पवयणमाई छजीवणियंता उमओवि इयरस्स ॥अस्यार्थः-ग्रहण शिक्षा वत्र प्रकृता, उभयतः सूत्रतो अर्थतथेतरस्य श्रावकस्येति ।" ए रीते सूत्र भणे उपलक्षणथी पंचसंग्रह कर्मपयडीप्रमुख ग्रंथना समूह ते पोतानी बुद्धिने अनुसारे भणे. २ अर्थ के० ते सूत्रनो अर्थ ते मुतीय के० संविज्ञ गुरु' पासेयी सांभले ३-४ इवे उत्सर्ग तथा अपवाद ए वे मेद साये कहे छे. अविवाद के० विवाद रहितपणे विषयविभाग लहे के० पोतपोताने ठेकाणे जाणे उत्सर्गने उत्सर्ग ठामे जाणे अपवादने अपवादठामे जाणे पण एकलो उत्सर्गज न आलंबे अथवा एकलो अपवादज ' न आलंवे जे अवसरे जे करवं घटे ते करे एटळे लामालाभ जोइ कार्य करे, ए सर्व चार भेद कह्या ॥ १५॥
पक्षभाव विधिमाहे धरे, देशकाल मुख जेम अनुसरे। जाणे गीतारथ व्यवहार, तेम सवि प्रवचन कुशल उदार ॥१६॥
अर्थ-५ देववंदनादिक विधिने विषे पक्षभाव के० बहुमान होय तथा बीजो कोइ . विपि करतो होय तेहनो पण वहुमान करे विधि सामग्रीना अभावे पण विधि आराघवानो
