________________
( ९५ )
इत्यादि अविनित लोक उपर द्वेष पण न करे ते श्रावक तेरमा गुणने विलंसे ॥ १४ ॥ राग द्वेष मध्यस्थनो, समगुण चउदमे न बाधेरे । साधेरे, ते हठ छांडी मारग भलो ए ॥ १५ ॥
. अर्थ- हवे चउदमो मध्यस्थ नामा गुण वखाणे छे. राग द्वेष मध्यस्थनो के०राग द्वेषमां तणाय नहीं तेमां मध्यस्थपणुं राखे ए राग द्वेष मध्यस्थनो समगुण कहिये एटले ए भाव जे परमार्थ विचार करे जे में मत लीधो ते केम मुकुं अथवा अमुक मारो मत खंडेछे तेने खंड एवा राग द्वेष न करे ते प्राणी चौदमा गुणने विषे वाधा न पामे एटले समगुणी पीडाय नहीं ते पाणी पोतानो हठ के० कदाग्रह छांडीने भलो मार्ग साधे एटले परने तथा पोताने eिa dive थको कदाग्रह सूकी मध्यस्थ गीतार्थ गुरुने वचने प्रदेशी राजानी पेठे प्रवर्त्तं एटले तेरमा गुणमां धन भवनादिकमां मंद आदर होय अने चौदमा गुणमां धर्ममां कदाग्रह मुके सम्यक् अंगीकार करे ॥ १५ ॥
क्षणभंगुरता भावतो, गुण पन्नरमे सेवंतोरे । संतोरे, न धनादि संगति करे ए ॥ १६ ॥
अर्थ- हवे असंबंध नामा पनरमो भेद वखाणे छे. क्षणभंगुरता भावतो के० सर्व पदार्थ क्षणभंगुर छे अनित्य छे तन मन स्वजन जीवित द्रव्य प्रमुख ए सर्व अनित्य छे एम विचारतो पंनरंमा गुणने विषे संतो के० सज्जन पुरुषोने सेतो के० सेवे न धनादि संगति करे के० धन प्रमुखनी संगत न करे एम विचारे. यतः - “ चिच्चा दुपयं चउप्पयं च खित्तं गीहं धणधन्नं च सव्वं । स कम्मप्पवीओ अवसो पयाइ, परं भवं सुंदर पावगं वा ॥१॥" ॥ १६ ॥ भाव विरति सेवे मनें, भागादिक पर अनुरोधेरे । बोधेरे, एम उसे गुण सोलमें ए ॥ १७ ॥
अर्थ - हवे सोलमो परार्थकाम भोगोपभोगी नामा भेद कहे छे. भव जे संसारने विषे विरक्त मन थको भोगादिकने सेवे ते पण परअनुरोधे के० परना दाक्षिण्यादिर्के सेवे बोधेरे के० एवाउदासीन ज्ञाने करी सोलमो गुण उल्लास पाये ॥ १७ ॥
आज काल ए छांडिस, एम वेश्यापरें निसनेहोरे । गेहोरे, पर माने गुण सत्तरमें ए ॥ १८ ॥
अर्थ- हवे सत्तरमो वेश्यानी पेठे घरवास पाले ए भेद बखाणे छे. जे ए घरवास छे ते आज छांडियुं अथवा काले छांडिभुं एम वेश्यानी पेठे निस्नेही रहे जेम वेश्या निर्धन देखी विचारे जे हवे आज अथवा काले छाहुं हुं एम विचारे तेम गृहस्थ पण आस्था प्रमुख विना घरमां बसे पण घरने पर करी माने ए सत्तरमे गुणे देशविरतिना अनेक भेद छे मारे नानाभिप्रायवंत होय ते माटे पुनरुक्त दोष कोइ भेदमां न जाणो ॥ १८ ॥
