________________
माणेवा अवलंबमाणेवाणाइकमइ । निगथे निगर्थि दुग्गंसिवा विसमंसि वापक्खलमाणि वा पवडमाणिवा गिन्हमाणेवा अवलंवमाणेवाणाइक्कमइ । निग्गथे निग्गंथि सेयंसिवा पंकसि वा पणगंसिवा उदगंसि वा उक्कसमाणि वा उज्जमाणिवा गिन्हमाणेवा अवलंवमाणे वाणाइक्कमइ। निग्गंथेनिग्गंथिंणावं आरुहमाणे वा ओरुहमाणे वा जाव णाइक्कमइ । खेत्तइत्वं जक्खइठं जाव भत्तपाणपडियाइक्खितं निग्गंथे निग्गंथि गिन्हमाणे वाअवलंवमाणे वा णाइकमई" । इत्यादि ए उपलक्षणथी साधु साध्वी एक स्थानके भेला वसे एवा पण आलावा श्रीठाणांगमध्ये छे ते केटला लखाय अने वली नवमे ठाणे ब्रह्मचेरा कह्या तेमा स्त्रीना अंगोपांग जोवा नहीं तथा भीतने आंतरे वसवू नहीं एम का ते वाव तो प्रसिद्ध छे माटे प्रतिपक्षीआलावो उपाध्यायजीयें संभारयो नहीं तेथी अमे पण लख्यो नहीं तो वृत्त्यादिक विना केम वध बेसे इतिभावः ॥२४॥
आधाकर्मादिक नहीं, बंधतणो एकंत; जि० । सुयगडे ते कम घटे, विण वृत्यादिक तंत ॥ जि० तुझ० १५ ॥ अर्थ-आषाकर्मी आहार करवो ते नहीं के० नथी कह्यो वैधतणो एकत के० कर्मबंधनो एकांत नथी एटले ए भाव जे श्रीमुयडांगसूत्र मध्ये आषाकर्मी आहार करतां कर्म बंधाय पण खरं अने वली नवंधाय एम पण कडं ते केम घटे. यतः-"आहाकम्माणि भुजंति, अन्नमन्ने सकम्मुणा । उवलित्ते वियाणज्जा, अणुवलिते ति वा पुणो ॥१॥ एएहिं दोहिं ठाणेहि ववहारो ण विज्जइ, एएहिं दोहि ठाणेहिं । अणायारंतु जाणए ॥२॥" ए मुयगडांगना २१ मा अध्ययने छे माटे एवी वातो ते टीका प्रमुख विना सूत्र केम स्पष्ट थाय.
विहरमान गणधर पिता, जिन जनकादिक जेह; जि० । क्रम वली आवश्यकतणो, सूत्र मात्र नहीं तेह ॥ज.तुझ०१६॥
अर्थ-वली विहरमान के विचरता वीस तीर्थंकर तथा तेओना गणधर अने तेओना पिता उपलक्षणथी माता लंछन नगरी विजय परिवार केवली प्रमुख ते सूत्रमा जडे नहीं. अथवा जेम वीस विहरमानना गणधर तेमज उपलक्षणथी ऋपभादिकना गणधर पण सर्व सूत्रमा नथी तथा गणधरोना पिता प्रमुख सूत्रमात्रे नथी तथा जिन के. चोवीस तीर्थकरना जनकादि के० मातापिता उपलक्षणथी वीजो पण परिवार ते सर्व सूत्रमा नथी ते आवश्यकादिक माने तोज जडे वली आवश्यक जे उभयटक पडिकमणुं करतेहनो जे क्रम के अनुक्रम ते जे अमुक पछी अमुक कहे, इत्यादिक सूत्रमात्रे नहीं के. मात्र एकला सूत्रमा न लाभे एवी घणी वातो छे ते केटली लखाय पण प्रकरण नियुक्त्यादिक माने तो पार पडे, नहीं तो गोथाज खाय ॥१६॥
अर्थ विना केम पामिये, भाव सकल अनिबद्ध; जि०। गुरुमुख वाणि धारतां, होवे सर्व सुबद्ध ॥ जि. तुझ० १७ ॥
