________________
फलं, अह होइ अहेज्य होइ ॥२॥ आचा० कामं उभयामावों, तहवि फलं अस्थि मणविसुदीए । तिए पुण मणविसुद्धीए, कारण हुँति पडिमाओ ॥३॥ जइवि य पडिमाउ गुणा, मुणिगुणसंकप्पकारणं लिंगं । उभयमवि अस्थि लिंगे, न य पडिमासूभयं अस्थि ॥४॥ नियमा जिणेमु अ गुणा, पडिमारस्सि जे मणे कुणइ । अगुणो उ वियागंतो, कं नमा मणे गुणं काउं ॥ ५॥" इत्यादि वली एहनो विचार वृहत्तिथी विचारजो ॥ २१ ॥
कोइ कहे जिन आगे मागी । मुक्ति मारग अमे लशुं॥ निरगुणने पण साहेब तारे ॥ तस भक्ते गहगहिशुरे ॥ जिन० वी० २२ ॥
अर्थ-हवे कोइक एम कहे छे जे जिनेश्वर आगे मुक्तिमार्ग अमे मागी ले° केमके निर्गुणने पण साहेव तारशे तथा तेहनी भक्तिमां गहगहिमुं के० हरप पामिशुं इति गाथार्थ. भावार्थ तो एम छे जे केटलाक एम कहे छे आ भवमां तो शक्ति नथी पण जन्मांतरे वोधिवीजनी सामग्री पामीत्यारे करिशं एहवं मनु पासे मागी लइये छीयें इति भावः ॥२२॥ 'पामी बोध न पाले मूरख । मागे बोध विचाले । लहिये तेह कहीं
कुण मूले । बोल्यु उपदेशमालेरे ॥ जिन० वी० २३ ।। ___अर्थ-तेहने उत्तर कहे छे जे आ भवमा वोघ के वोषिवीजनी सामग्री पामीने पण जे भूरख के० अज्ञानी संयम अनुष्ठान तो पालतो नथी अने विचाले के विचमां वोध मागे जे आगल पालिशुं तो तेह के ते वोषिवीज कहो कुण मूले के० शेमूले लहिये के. पामीयें एटले ए भाव जे कोइक वस्तु ठेवा जइये ते वस्तु जो पासे द्रव्य होय तो जडे अने द्रव्य न होय तो स्या मूले जडे, तेम आ भवमाहे जो संपमादिक पाल्या होय तो आवते भवे पण वोषिवीजनी सामग्री मले पण न पाल्या होय तो शे मूळे पामे अर्थात् बोधि सामश्री नज पामे, एम उपदेशमाला मध्ये कयु छे. यतः-"लद्धिल्लियं च वोहिं, अकरितोऽणागयं च पत्थितो । अबंदाई वोहिं, लब्भिहिसि कयरेण मुल्लेण ॥१॥" इत्युपदेशमालायां आवश्यकनियुक्तौ तथा चतुर्विंशतिस्तवाध्ययने पि च ॥ २३ ॥ आणा पाले साहेब तूसे | सकल आपदा कापे ॥ आणाकारी जे जन मागे । तस जसलीला आपरे ॥ जिन० वी २४ ॥
अर्थ ते माटे आज्ञा पालता थकां साहेव के० परमेश्वर तुष्टमान थाय अने समस्त आपदाने कांपे, माटे आज्ञाकारी जे जन के० लोक ते मागे एटले आ भवमांहे प्रभु आज्ञा पाले ते पाणी जे मागे तस के० ते पाणीने जशनी लीला आपे एटले प्रभु आज्ञाथी जगलीला पामे ॥ २४ ॥ ए मथम ढाल माहे एम कडं जे अमे निर्गुणी थकां प्रभु पासेथी मागी लेरों एवं वोलनारने शिखामण दीधी ।। २४ ॥
