________________
दौडसो गाथाडे स्तवन स्त्रीपणे तीर्थकर थया, इत्यादिक आ चोवीशीमा स्त्रीओए घणां मायं काम फर्या छ । प्राय पुरुष तो करे तेमां शी वडाई? पण स्त्रीओने करवू दोहलं छे, तेम पुरुपने तो पूनानां कारण मेलववां सुगम छे; पण स्त्रीने विषम छे द्रौपदीनो अधिकार विस्तारे कह्योछे, जो स्त्रीए एम पूजा करीतो पुरुषे तो घणीज करीछे एमां शो संदेह ? ए भाव. वली द्रोपदीनी-निंदा करतां घणु दुःख पामशे, जेम कौरवोनो निकंदन थयो, तथा कैयाकीचक कवीला सहित दुःख पाम्यो; वली पनोत्तर राजा दुःख पाम्यो; अने द्रौपदीने शरणे उगरयो, तेम इंढक पण आ भवे जैनवाह थया छे, अने परभवे शी गति थाशे ? ते ज्ञानी जाणे, हवे ते राजवर कन्या पोताना नियम व्रतनेविषे रही थकी ए पाठ दीक्षा लीधा पछीनो छे,
वली कुमति कहेछे जे परण्या पछी समकित पामी छे, नहींतर पांच भार कम करे ? एम कहेछे तेने एज गाथामाथी उत्तर चालेछे,
हरि परे के श्रीकृष्णनी पेरे, कर्मनियाणर्नु के नियाणाचं जे कर्म-तेणेकरी, इह भवे के० आ भवमा भोगनो नाश न थाय; ते माटे, समकित लहे परण्या पछी के० परण्या पछो समकित पामी, कहे ते शुं न विमासे के० एम कहेछे ए वात केम विचारता नगी ? इति 'अक्षरार्थ, भावार्थ तो ए छे जे, श्रीकृष्णे पूर्वे निया" वासुदेव कर्यु हाँ, ते वासुदेव पदवी भव पर्यंत भोगव्या विना छूटको नहि पण समकितने बाध नयी, तेम द्रौपदीए पांच भरिनु,निया" कयें हतु, ते पांच भार थया विना छूटको नहीं पण समकितने वाधा कोणे करी ? जे माटे मनकल्पित नव नवी वातो उठावा छो? इति भाव इति गाथार्य ॥१८॥
जिणधर केणे कराव्युं । तिहां प्रतिमाने पइट्ठारे ॥ तेहनी पूजा ते कुण करे ॥ एम परखे ते गरिट्ठारे ॥ शा० ॥ १९ ॥
अर्थ-निणधर केणे कराव्यु के० देहेर जिनेवरतुं श्रावकटाली कोणे कराव्यु ? तिहां प्रतिमाने पइट्टा के० त्या प्रतिमा तथा प्रतिमानी प्रतिष्ठा एटलां वानां श्रावक विना कोण करे ? एम परखे फे० एम परीक्षा जे करे, ते गरिडा के० ते महोटा आदमी जाणवा, पण वगर विचारे जेम तेम जे बोले ते हलका जाणवा, इति वली कुमति कहे छ जे परणवा वेला पूज्या छे, तेने उत्तर कहे छे,
वर नवि माग्यो छे पूजतां ॥ शक्रस्तवे शिव मागेरे ॥ भक्ति समी सूरियाभने । विरती विशेषथी जागेरे ॥शा० ॥२०॥ अर्थ-वर नवि माग्यो छे पूजवा के पूजा करवां घर नथी माग्यो, शक्रस्तवे शिव
वच सुरेअश्चामीकर
