________________
२०
કેટલીએ જગાએ જૈન તિઓને હલકા દરજ્જાના નાકરાના તેમજ ચારાના પાઠ દેવામાં આવ્યા છે, અને આ રીતે આખા હિન્દુ સાહિત્યમાં જૈન યતિઓને હલકા દરજ્જામાં રાખ્યા છે અને તિરસ્કારની દૃષ્ટિએ તેમના તરફ જોવામાં આવ્યું છે. આ વાતાથી નક્કી થાય છે કે, જે જેનાએ દર્શીનશાસ્ત્ર, નીતિશાસ્ત્ર, ન્યાયશાસ્ત્ર, અધ્યાત્મવિદ્યા, વિશ્વવિવરણુ વિદ્યા, ગણિત અને કૃલિત, જ્યેાતિષ, વ્યાકરણ, કેષ, અલંકાર, અને બીજા અનેક અનેક વિષય પર મોટા મોટા વિદ્વતાપૂર્ણ ગ્રંથા સંસ્કૃતમાં લખી સાહિત્યની વૃદ્ધિ કરી છે, તે જૈનાની સાથે આ બ્રાહ્મણ વિદ્વાનાએ કેવા ખરાબ વ્યવહાર ચલાવ્યેા છે.
મહાવીરના નિર્વાણુ પછી અમુક સદીઓ સુધી જખુસ્વામી, પ્રભવસ્વામી, યશેાભદ્ર, સભૂતિવિજય, ભદ્રમાહુ, સ્થૂલિભદ્ર વગેરે પ્રખર પ્રતિભાશાળી મહાન્ ધર્માત્મા વિદ્વાને તે વખતમાં સૂર્ય સમાન ચમક્તા હતા, અને પેાતાના વિરોધીઓના હૃદયમાં પણ આશ્ચર્ય ઉત્પન્ન કરતા હતા. તેઓની પાસે રાજા મહારાજાએ મસ્તક નમાવતા હતા. તેમના શાંતિમય પ્રભાવથી વરાધીઓના અભિમાનના ચૂરે શૂરા થઈ જતા હતા, અને તેઓનું એવું તેજ (પ્રભાવ) પડતું હતું કે, તેમની સામે અન્ય ધર્મીઓનાં માથા પણ ઝુકી પડતાં હતાં. આ મહાન વિદ્યાના પછી માનતુંગાચાર્ય, હરિભદ્રસૂરિ, શાંતિસૂરિ, હેમચદ્રાચાર્ય, અને મેરૂતુંગાચાર્ય, વગેરે અનેક વિદ્વાના થયા, કે જેમણે મૂર્તિપૂજાનું વિધાન કરીને તેમજ કલ્પિત ધાર્મિક સિદ્ધાંતાના પ્રચાર કરીને જૈન ધર્મીને જો કે એક વિન અને વિચિત્ર રૂપ આપ્યું, તાપણુ
