________________
૮૧
છે કે, આ મૂર્તિ એ પાપ કે પુન્યથી તેા ઉદાસ છેજ; પણુ તેની સાથે આખાય સસાર તરફ ઉદાસીન છે. સારાંશ એ છે કે, આ મૂર્તિ એમાં બહારની તેમજ અંદરની શાંતિ ઝળકે છે.
મૂર્તિ પૂજા કરવા ચેાગ્ય છે કે નહિ તે વાતને ઘડીભર છેાડી દઇને, મારે બહુ દિલગીરીની સાથે કહેવું પડે છે કે, મૂર્તિ પૂજક ભાઇએ પૂજા કરતી વખતે મૂર્તિઓને બહુજ અન્યાય કરે છે. ઉંડા ધ્યાનમાં લીન થએલી મૂર્તિઓને, આ દેરાવાસી ભાઇએ ધંટાઓના ઘનઘનાહટથી, નગારાના બેઢબ અવાજોથી અને મત્રાના ઉટપટાંગ ઉચ્ચારાથી જગાડે છે, તેમજ આ મૂર્તિ આને સેાના-રૂપાના ઘરેણાંઓના ભારથી શણુગારે છે, અને મૂર્તિ આ દેખી શકશે એવી આશાથી આ મૂર્તિ આને કાચ કે સ્ફાટિકની આંખા લગાવે છે. આવી રીતે આ મૂર્તિના ભક્તો મૂર્તિઓ પર અનેક ઉપાધિઓ નાખીને, તેના ઉચ્ચ સ્થાન પરથી નીચે પછાડે છે—અધ:પતન કરે છે, સંસારી પામર મનુષ્યેામાં તેની ગણત્રી કરે છે અને પેાતાની મનમાની કલપના મુજબ તેને પેાતાને આધીન રાખે છે.
જો કે આ દેરાવાસી ભાઈએ તીર્થંકરાને મેાક્ષ ગયેલા અને અરૂપી માને છે, છતાં પણ આ ભાઇએ તેમને એક નાની મૂર્તિના રૂપમાં વસ્તુ રૂપ બનાવી લે છે. તીર્થંકરા માક્ષ ગયા બાદ નિરાકાર ( આકાર વગરના) હાય છે એમ આ લેાકેા માનતા હેાવા છતાં પણ તેનુ પત્થર કે ધાતુની મૂર્તિમાં રૂપાન્તર કરી નાખે છે, અને તેમને ત્યાગી માનતા હાવા છતાં પણ તેમની ઉપર ધી જાતના ભાગ (પદાર્થા)
