________________
सिद्धांतरहस्य ॥१८॥
नियंडा विचार ॥१८॥
यथाख्यात चारित्रवालाज होय. छटुं प्रतिसेवनाद्वार-पुलाक अने प्रतिसेवना निग्रंथो, मूलगुण अने उत्तरगुणमा दोष लगाडे. बकुश, उत्तरगुणमा दोष लगाडे. कषाय कुशील, निग्रंथ अने स्नातक एत्रण अप्रतिसेवी होय दोष न लगाडे. सातमुं ज्ञान द्वार-पुलाक, बकुश अने प्रतिसेवना एत्रण निग्रंथो, बे ज्ञान अथवा त्रण ज्ञानवाला होय. | कषायकुशील अने निग्रंथ, बे ज्ञान. त्रण ज्ञान के चार ज्ञानवाला पण होय. स्नातक, केवल ज्ञानवालाज होय. पुलाक ने श्रुतज्ञान, जघन्यथी नवमा पूर्वनी त्रीजी आचार वस्तु सुधी अने उत्कुष्टथी संपूर्ण नव पूर्वनु ज्ञान होय.
बकुश अने प्रतिसेवना कुल्ने श्रुतज्ञान, ज. अष्टप्रवचन मातानुं ज्ञान अने उ• दश पूर्वनुं ज्ञान होय. कषाय & कु. निग्रंथने ज. अष्ट प्रवचन मातानु ज्ञान अने उ• चौद पूर्वनुं ज्ञान होय. स्नातक, श्रुतातीत छे. आठमु तीर्थ
द्वार-पहेला त्रण निग्रंथो, तीर्थमांज होय. शेषत्रण निग्रंथो, तीर्थमा अने अतीर्थमां पण होय. जो अतीर्थमां होय तो तीर्थकर के प्रत्येक बुद्ध होय. नवमुं लिंगद्वार-छए निग्रंथो, द्रव्यलिंग आश्रयी स्वलिंग, अन्यलिंग के
२ अनाभोगधी संभव मात्र दोष जाणवो, जाणी जोह जो लगाहे तो चारित्र केम संभवे ? कदाच अतिचार दोष लागे तो तेने प्रायश्चितादि M वडे शुद्धि करे, जो मूलगुणमा अनाचार सेवे तो सर्वथा व्रत भंग थाय. ३ अष्ट प्रवचन मातृकाख्य अध्ययनना ज्ञान सिवाय चारित्रनु पालन न
संभवे, माटे एटलुं ज्ञानजघन्यथी पण होवू जोइए. तेमां पण 'मासतुषादि' मुनिओनो अपवाद जाणवो. (पंच निग्रंथ टीका ). ४ केवल ज्ञानमा श्रुतज्ञाननो अंतरभाव होबाथी.