________________
બેટા! શું થયું? કોઇ વઢ્યું...? કોઇએ અપમાન કર્યું? કાંઇ ઓછુ આવ્યું? કોઇ બીમારી છે? માતાએ વાત્સલ્ય ભાવે પ્રશ્નોની ઝડી વરસાવી. શ્રીપાલે એ જ ઉદાસીન મુખે કહ્યું, કાંઇ નહીં. ઘણું પૂછતાં શ્રીપાલે કહ્યું... હું રાજપુત્ર, રાજા, છતાં મારા નામથી, ગુણથી નહીં બીજાના=સસરાના નામથી ઓળખાઉં છું, તે મને આજે ખબર પડી. ‘આ રાજાનો જમાઇ છે’ એ શબ્દોએ મને હલાવી દીધો છે. તેની ઉદાસીનતા છે. હવે મારા પોતાના નામથી-સ્વરૂપથી ઓળખાઇશ. મારું રાજ્ય મેળવી સ્વ સામ્રાજ્યનો સ્વામી છું, તે રીતે ઓળખાઇશ ત્યારે શાંતિ થશે.
શ્રીપાલે પહેલી જ વાર પર=સસરાના નામથી ઓળખ સાંભળી અને જાગી ગયા. પોતાનું રાજ્ય મેળવવાનો દૃઢ સંકલ્પ કરી લીધો. શ્રીપાલ આપણને સંદેશ આપી રહ્યા છે, પરથી નહીં સ્વથી ઓળખાવો. આત્મસામ્રાજ્ય કર્મે પડાવી લીધું છે. આપણે દેહના નામથી ઓળખાઇ રહ્યા છીએ. જ્યાં સુધી આત્મ સામ્રાજ્ય=સ્વ સામ્રાજ્ય મેળવવાનો દૃઢ સંકલ્પ નહીં કરીએ ત્યાં સુધી કર્મસત્તા સ્વસામ્રાજ્ય યાદ પણ નહીં આવવા દે.
શ્રીપાલ કહે છે જાગી જાઓ. દૃઢ સંકલ્પ કરવાનું સૂચિત કરે છે.
માનો આદરભાવ રાખો, સેવા કરો.
શ્રીપાલને રાજ્ય મેળવવું છે. તે માટે સૈન્ય જોઇએ. સૈન્ય માટે સંપત્તિ જોઇએ... બાહુબળથી સંપત્તિ મેળવવા શ્રીપાલ પરદેશગમનની તૈયારી કરે છે.... મયણા પણ સાથે સહચારી બનવા થનગની રહી છે. શ્રીપાલ મયણાના પ્રત્યેક વચનનો આદર શરૂઆતથી જ કરે છે. પ્રથમ પરોઢિયે પ્રભુ દર્શનના પ્રસંગથી માંડી આજ સુધી ક્યારેય સતીનું વચન ઉત્થાપ્યું નથી. છતાં આજે મયણાને સાથે લઇ જવાની ના પાડે છે. માની સેવા કરવા અહીં જ રહી જા’... એ વાત શ્રીપાલ કરે છે. માને એકલી મૂકવા શ્રીપાલ તૈયાર નથી, મન માનતું નથી. મારી બાલ્ય અવસ્થામાં મને બચાવવા માટે-રાજ્ય છોડી-ભારે કષ્ટો સહન કરી મને મોટો કર્યો, તે માને એકલી કેમ મૂકી દેવાય? મા પ્રત્યે અહોભાવ છે. અંતરમાં બહુમાન છે. માનો અનન્ય ઉપકાર સતત નજર સામે તરવરે છે. માટે
ave
18
