________________
આપણને પણ જ્યારે સ્વ સામ્રાજ્ય=આત્મ સામ્રાજ્ય મેળવવાની તમન્ના જાગે છે ત્યારે સ્વ પુરુષાર્થથી જ તે મેળવી શકાય છે. પરમાત્મા માર્ગ બતાવે છે, પુરુષાર્થ તો તે, આપણે કરવાનો છે. બીજાની સહાયથી ક્યારેયવલ્યકેસિદ્ધિ આત્મ સામ્રાજ્ય મેળવી શકાતું નથી જોડË ની ત્રીવ ભાવનામાં ઓતપ્રોત થવું પડે છે.
શ્રીપાલ એકાકી થઈ નીકળે છે અને રસ્તામાં ગિરિકંદરામાં યોગી -સાધકો મળે છે. તેઓ સુવર્ણ આપવા કહે છે, પરંતુ શ્રીપાલ તે લેવાની ના પાડે છે. સોનામાં લલચાતા નથી. - આપણો આત્મા પણ એકાકી બની સ્વસામ્રાજ્ય મેળવવા સાધના માર્ગે જાય છે ત્યારે અનેક લોભામણી સિદ્ધિઓ સહજતાથી મળતી હોય છે, તે સાધક સિદ્ધિઓમાં લપટાયતો તે સાધના માર્ગમાં બાધક બની શકે છે. તેને છોડીને સાધક સાધનાના લક્ષ્યમાં સ્થિર થાય તો જ આગળ વધી શકે છે.
* શ્રીપાલ સાધકોનું સુવર્ણ છોડી આગળ વધે છે ત્યારે ભૃગુકચ્છ (ભરૂચ) માં આવતાં જ તેને ધવલ મળે છે. જે ધવલ શ્રીપાલને માત્ર પરેશાન જ કરે છે. બધું જ પડાવી લેવાના ગુપ્ત પેતરા રચે છે. શ્રીપાલ આ બધું જાણતો હોવા છતાં ધવલને છોડતો નથી. પરંતુ જ્યારે જ્યારે ધવલ મરવા પડે છે ફાંસી વિગેરેની સજામાં ફસાય છે ત્યારે શ્રીપાલ પોતે જ તેને છોડાવે છે. આપણો આત્મા શ્રીપાલ છે તો ધવલ તે મોહનીય કર્મ છે. સાધક જ્યારે એકાકી બની આત્મ સામ્રાજ્ય મેળવવા નીકળે છે, અને લોભામણી સિદ્ધિઓથી દૂર રહે છે ત્યારે મોહનીય કર્મ સ્વયં જ પોતાનું માથું ઉંચકે છે અને ડગલે પગલે આત્માને પરેશાન કરે છે. છતાંય આપણને તે સારું લાગે છે. જ્યારે જ્યારે તે મરવા પડે છે (૧૧મે ગુણસ્થાનકે) ત્યારે ત્યારે આત્મા જ ખેંચાઈ તેને બચાવે છે.
શ્રીપાલને મારવા માટેના ધવલના બધા જ પ્લાન ફેલ જાય છે તો પણ ધવલના અંતરમાં શાંતિ થતી નથી. શ્રીપાલે ધવલને પોતાના મહેલમાં રાખ્યા છે તે વિચારે છે કે.. બધી યોજના નકામી ગઈ. હવે તો હું મારા હાથે જ કટારી મારી નજર સામે જ પુરો કરી દઉં. એવા રોદ્રધ્યાનના અધ્યવસાયો સાથે હાથમાં કટારી લઈ ધવલ સીડી ઉપર ચડે છે. શ્રીપાલ સાત માળની હવેલી ઉપર ચાંદની
ఉండలు ముడుపులు.
