________________
અને ડુંબનું કલંક ચડાવી જાનથી મારી નાખવા યોજના ઘડી.
ડુંબના કલંકનો ફંદો ફૂટતાં રાજાએ ધવલને ફાંસીનો દંડ કર્યો. શ્રીપાલે છોડાવીને પોતાના જ મહેલમાં તેને પિતાના સ્થાને રાખ્યા તો પણ ધવલને શાંતિ થતી નથી. ઈષ્યની આગ અંતરને બાળી રહી છે અને છેવટે પોતાના હાથે જ ઉપકારીને ખતમ કરવા મધ્યરાત્રીએ કટારી લઈ ઉપર ચડે છે અને પોતે જ મરે
શ્રીપાલને જાનથી મારી નાખવા ૪-૪ વાર પ્રયત્ન કરવા છતાં ધવલ નિષ્ફળ થાય છે... છેવટે ધવલ જ મરે છે.
શ્રીપાલ સમજે છે, ખબર છે કે ધવલને મારી સંપત્તિ, વૈભવ, વેપાર અને પત્નીઓ જોઈ ઈર્ષ્યા આવે છે, છતાં શ્રીપાલ ધવલને ક્યારે દ્વેષી-દુશ્મન તરીકે નિહાળતો નથી. પ્રત્યેક ક્ષણે તેને સજ્જન માનીને જ વ્યવહાર કરે છે. ઉપકાર ઉપર ઉપકાર કરતા જ જાય છે. અપકારી ઉપર ઉપકાર કરતા રહે છે. શ્રીપાલ એ તો ઉપકારની પરાકાષ્ઠા છે. અપકારી ઉપર પણ ઉપકાર કરનાર છે.
તો ચાલો; શ્રીપાલે ધવલ ઉપર કરેલ ઉપકાર શ્રેણીને વિચારીએ. જહાજમાં ભાડુ નક્કી કરી મુસાફરી કરવા ગયા તેનું દસ ગણું ભાડુ આપ્યું.
ભૃગુકચ્છમાં (ભરૂચમાં) દેવી દ્વારા બંધાયેલા ધવલના જહાજોને શ્રીપાલે છોડાવી આપ્યા.
બબ્બરકુટમાં મહાકાળ રાજાથી પોતાની મુક્તિ અપાવી અને સંપત્તિ પાછી લવાઈ.
રત્નદ્વિપમાં સ્વર્ણકતુ રાજાએ ટેક્ષ-જકાતના પ્રશ્ન પ્રતિસામનો કરતાં રાજાએ ધવલને ફાંસીની સજા આપી ત્યારે શ્રીપાલે છોડાવ્યો.
કોંકણમાં ડુંબના કલંકમાં તરકટ પકડાતાં રાજાએ ધવલને ફાંસીની સજા ફટકારી ત્યારે મૃત્યુના મુખમાંથી શ્રીપાલે ધવલને બચાવ્યો અને પોતાના મહેલમાં પિતાના સ્થાને રાખ્યા.
ધવલનું મૃત્યુ થયું ત્યારે આખું નગર ખુશ છે. હાય! નગરમાંથી પાપ ગયું
ఉండు బలుడుడుపులు
