Book Title: Samadhi Shatak Part 03 Author(s): Yashovijaysuri Publisher: Gurubhakt View full book textPage 9
________________ કહ્યું છે. (‘દોડત દોડત દોડત દોડિયો, જેતી મનની રે દોડ; પ્રેમ પ્રતીત વિચારો ટૂકડી, ગુરુગમ લેજો રે જોડ..) અને એટલે જ આપણને થાય કે હું તો આ રીતે દોડ્યો પણ નથી... તો પછી આ વાસ્તવ છે કે ભ્રમણા છે ? પરંતુ સ્પષ્ટ પ્રતીતિ મળે. લાગે કે પ્રભુ વરસી જ રહ્યા છે. આપણને પ્રભુએ અપવાદ રૂપ ગણ્યા છે. આપણે ‘એ’ના જ છીએ ને ! ‘થોડું લખ્યું ઝાઝું કરી માનજો...' એમ પ્રીતિ-વ્યવહારમાં લખાતું હોય છે. પ્રભુએ સાચમાચ આપણી રજ જેવી સાધનાને મેરુ સમાન લેખી. સાધના... પ્રભુની હૂંફાળી આંગળી પકડીને થતી યાત્રા... અને માટે જ આરામદાયક યાત્રા... શ્રમમુક્ત યાત્રા. ‘નહિ મગ શ્રમ, ભ્રમ, દુ:ખ મન મોરે...' યાત્રા પ્રભુ સાથેની. યાત્રા ગુરુદેવ સાથેની... ભ્રમણાનો અવકાશ જ ક્યાં રહ્યો ? ગુરુની આ કરુણા તો જુઓ કે તેઓ સાધનાના શિખરેથી નીચે ઊતરે છે, તલાટીએ આવે છે અને આપણને લઈને ઉપર ચઢે છે. સવાલ એ થાય કે ગુરુની આ વ્યાપિની કરુણા - જે આજે આપણને ઉપર ચઢાવી રહી છે - પહેલાં આપણા હાથ થામવા કેમ નહોતી આવી? = સદ્ગુરુ તો તૈયાર જ હતા. આપણે ક્યાં તૈયાર હતા ? સંત કબીરની એક પંક્તિ છે : ‘ગુરુ કૃપાલ કૃપા જબ કિન્હી, હિરદે કમલ વિકાસા; ભાગા ભય, દોં દિશિ જાગા...' કૃપાળુ ગુરુએ જ્યારે કૃપા સમાધિ શતક | ૪Page Navigation
1 ... 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 ... 194
