________________
१७६ ]
कविवर वृन्दावन विरचित
तैसेही भवि वृन्द तुम, दुखसों छूटन हेत ।
यह मुनिमारग आचरौ, जो सुभावनिधि देत ॥६॥ (२) गाथा-२०२ श्रमण होनेका इच्छुक पहले क्या-क्या
करता है उसका उपदेश ।
द्रुमिला। अपने सुकुटंब समूहनिसों, वह पूछिकै भेदविज्ञानधनी । गुरु मात पिता रमनी सुतसों, निरमोहित होय विराग भनी ॥ तव दर्शन ज्ञान चरित्र तथा, तप वीरज पंच अचार गनी । इनको दिढ़ताजुत धारत है विधि, सों सविवेक प्रमाद हनी ॥ ७ ॥
अथ वन्धुवर्ग संबोधन-विधि-चौपाई। मुनिमुद्रा जो धारन चहै । सो इमिसव कुटुम्बसों कहै । जो यह तनमें चेतनराई । सो आतम तुम्हारो नहिं भाई ॥ ८॥ यह निहचैकरि तुम अवधारो । तातै मोसों ममता छोरो । मो उर ज्ञानजोत परकासे । आपुहि आप बंधु ढिग भासे ॥ ९ ॥
मातुपिता-संबोधन । इस जनके तनके पितुमाता । अहो सुनो तुम वचन विख्याता । इस तनको तुमने उपजाया । आतमको तुम नहिं निपजाया ॥१०॥ यह निहचै करके अवधारो। तातै मोसों ममता छौं । ज्ञानजोतिजुत आतमरामा । यह प्रगट्यो है चिदगुनग्रामा ।११॥ अपनो सहज सुभाव सु सत्ता । सोई मातपिता धुववत्ता । तासों यह अब प्रापत हो है । यात मोसों तजिये मोहै ॥१२॥
स्त्रीसंबोधन-वचन । हे इस चेतन तनकी नारी । रमी तु तनसों बहुत प्रकारी । आतमसो तू नाहिं रमी है । यह निहचकरि जानि सही है ॥१३॥
को