________________
२१२ ]
कविवर वृन्दावन विरचित
तसु ज्ञाता चिद्रूपको, जानि करै सरधान । अरु आचार हु करत सो, जतिपथरीतिप्रमान ॥ ४३ ॥ ऐसे आगम ज्ञान अरु, तत्त्वारथ सरधान । संजम भाव इकत्रता, यह रतनत्रयवान ॥ १४ ॥ सो सूच्छिम हू राग जो, धेरै तनादिकमाहिं । तिते कलंक हित सु तो, शिवपद पावै नाहिं ॥ ४५ । तात आगमज्ञानजुत, निरविकलप सु समाधि । वीतरागतासहित है, तब सब मिटै उपाधि ॥ ४६ ॥
सोरठा। जाके होय न ज्ञान, चिदानंद चिद्रूपको । सोई जीव अयान, ममता धेरै तनादिमें ॥ १७ ॥ सो न लहै निरवान, मोह गंस तसु हंसपर । गुभ्यो गुप्त ही आन, मेदज्ञान विनु नहिं लखत ॥ ४८॥ ताते हे बुधिवान, लेहु स्वरूप निहार निज ।
चिद्विलास अमलान, तामें थिर हो सिद्ध हो । ४९ ॥ (९) गाथा-२४० वह तीनों आत्मज्ञानके युगपदपनाको
. सिद्ध करते हैं।
____ सर्वया मात्रिका ६ जाके पंचसमिति सित सोभत, तीन गुपत उर लसत उदार ।
पंचिंद्रिनिको जो संवर करि, जीत सकल कषाय विकार । हैं सम्यकदर्श ज्ञान सम्पूरन, जाके हिये वृन्द दुतिधार । है शुद्ध संजमी ताहि कहैं जिन, सो मुनि वरै विमल शिवनार ॥५०॥ ११. गांसी-फांसी । २. आत्मापर । ३. चुमा है ।