________________
કોરા પારેખે માંડવામાં બેઠાબેઠા દૂરદૂર નજર કરી. જોયું તો એક નાનોશો વંટોળિયો પૂરવેગે ધસ્યો આવતો હતો. થોડી વારમાં ખ્યાલ આવી ગયો કે એ સાંઢણીસવાર હતો, અને ભુજના કેડા પરથી ધસમસ્યો આવતો હતો.
સાંઢણીસવાર સાવ નજીક આવી ગયો હતો. એણે પોતાની સાંઢણી ઝોકારી અને નીચે ઊતર્યો. એની પાસે મહત્ત્વનો સંદેશો હતો. એણે દોડીને કોરા પારેખની સામે લખોટો ધર્યો.
કોરા પારેખે ઊઠીને સામા પગલે જઈ કાગળનો લખોટો લીધો, ઉઘાડ્યો. એ લખોટો વાળા પારેખનો લખેલો હતો. રે ! આવે મંગળ અવસરે ભાઈએ જાતે આવવાને બદલે સંદેશો શા માટે મોકલ્યો હશે ? શંકાની એક અમંગળ વાદળી ચિત્તઝરૂખાને આવરી રહી. નક્કી, કંઈક અવનવીન હોવું ઘટે !
કોરા પારેખે ભાઈનો કાગળ ખોલ્યો અને વાંચવા માંડ્યો :
સ્વસ્તિથી અંજાર મધ્યે, ભાઈ કોરા ને સમસ્ત બાલગોપાળ ! ‘ભુજથી લખિતંગ મોટા ભાઈ વાઘાના આશિષ !
‘લીધે લગ્ન તમને આ કાગળ મળશે. કંકુ છાંટી કંકોતરીને બદલે લોહી માગતી કંકોતરી વાંચીને અચરજ થશે. પણ આ કાગળ વાંચી લગનનું કામ મેઘજી શેઠને ભળાવી બેઠા હો ત્યાંથી ઊભા થજો, ને ઊભા હો ત્યાંથી ચાલતા થજો ! મરદ સહુ મોડું ન કરે, ને ખડિયામાં ખાંપણ લઈને ભુજને પાદર સહુ આવી મળે !
‘લગનની મોજના બદલે હું ખડિયામાં ખાંપણ લેવાની વાત લખું છું, તો એ વાત મારે તમને સમજાવવી જોઈએ, જેથી આવનાર કોઈ સહેજ પણ ગફલતમાં ન રહે.
‘ભુજના મહારાવ શ્રી રાયધણજી આપણા અન્નદાતા છે, પણ 8 અન્નદાતાએ હમણાં અન્નને અને દાંતને વેર કરાવ્યું છે. મહારાવ છે. રાયધણજી હમણાં કેટલાક મઝહબી લોકોના હાથા બન્યા છે, એ તો 3 આપણે સહુ જાણીએ છીએ. કચ્છના જાડેજા વંશના રાજવીઓ જેટલું હિંદુ 20 ધર્મના સંતોને માન આપે છે, તેટલું મુસ્લિમ ધર્મના મહાત્માઓને માન
કેડે કટારી, ખભે ઢાલ
