________________
ખેડવાં છે ને સતધર્મનાં માન કરવાં છે.”
પિતા વળી વીનવીને કહે છે, “બેટા, મારે તું સાત ખોટનો છે. કારી કચ્છી પ્રદેશના આપણે કીર્તિમાન પુરુષો છીએ. સિંધપતિ જામ લાખિયારના નાના ભાઈ જખરા સમા એ તારા દાદા થાય. મારે દીકરો નહોતો, માટે ચિત્રાણા ડુંગર પર મેં ચિત્રનાથ યોગીને આરાધ્યા હતા.'
યુવાન કારાયેલે ઘોડીને બમણી એડ મારતાં કહ્યું, ‘પિતાજી, મારા કામમાંથી મને ચલાવશો નહીં. કુળની અને કીર્તિની વાતો આડી લાવશો નહીં. સતધર્મના યુદ્ધ ચડવું છે. કાયાના કટકા કરવા છે. કોઈ આળપંપાળ વચ્ચે લાવશો મા.”
કારાયલની ઘોડીનો વેગ વધ્યો, પણ પાછળ આવતા એના પિતા નારાયણે પોતાની ઘોડીને પણ એડ મારી.
બંને ઘોડીઓ સરખી જાતવંત ઓલાદની હતી. નૂર એકેનું ઓછું નહોતું. એ પણ સગપણે મા અને દીકરી હતી.
માતા માણકીએ દીકરી રેશમને આંબવા ઝડપ વધારી. બંને ઘોડીઓ એકસાથે થઈ ગઈ.
પિતાએ પુત્રને પોતાના સમ આપીને કહ્યું, “બસ, દીકરા, એક પળ થોભી જા. મારી વાત સાંભળીને તારા પંથે પડી જજે. આજ તને નહીં
દીકરો કારાયલ બોલ્યો, “પિતાજી, વાત જલદી પતાવો. એવું ન થાય કે માયાનાં બંધન મારા પગ બાંધી લે. વસતીની વેદનાભરી ચીસ મારાથી ખમાતી નથી. મૂઠી ધાન વિના માનવી કમોતે મરે છે.”
પિતાએ ઘોડી સાથોસાથ રાખતાં કહ્યું, “બેટા, તું દેવનો દીધેલ છે. જ્યારે પાંજરામાં ઘેર પોપટ નહોતો, ને ખોળામાં દીકરો નહોતો, ત્યારે મેં ચિત્રનાથ યોગીને સાધ્યા. યોગીએ મને કહ્યું, “જો, પેલા આંબા પરથી એક કેરી લઈ આવ' મારા મનમાં પાપ હતું. મેં એક કેરીના બદલે બે કેરી તોડી. મેં એક કેરી યોગી બાબાને આપી અને એક કેરી મારી ભેટમાં મૂકી.
યોગી કહે, “બેટા, તારા પર પ્રસન્ન થયો છું. એક દીકરો આપીશ, a
જનતા અને જનેતા D ર
