Book Title: Kede Katari Khabhe Dhal
Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Gurjar Sahitya Prakashan

View full book text
Previous | Next

Page 85
________________ વાળવા ચડી આવશે, એની તેઓને જાણ હતી. ખેતસિંહ અને એના કાકા પાલણસિંહ યુદ્ધની તૈયારી કરવા લાગ્યા. આજુબાજુથી રજપૂત લડાયક વીરોને ભેગા કર્યા. મૂછનો દોરો ફૂટ્યો હતો એવાય આવ્યા, સફેદ પૂણી જેવી ધોળી મૂછોવાળા પણ કેટે કટારી ને ખભે ઢાલ લઈને આવી પહોંચ્યા. તલવારની અણીએ સુમરાને સત્કારવા બધા થનગની રહ્યા. સહુનો એવો અણનમ નિરધાર હતો કે પ્રાણ જાય તો ભલે જાય, પણ મલીરમાંથી મારઈ જાય નહીં. ટેક છોડીને પ્રાણ બચાવનારી આ પ્રજા નહોતી. પ્રાણ આપીને ટેક જાળવનારી જનતા હતી. એટલામાં વિશાળ સૈન્ય સાથે ઉમર સુમરાના મલીર પ્રદેશ પર ચડી આવવાના સમાચાર મળ્યા. ક્યાં ઉમરકોટના રાજવીનું વિશાળ સૈન્ય અને ક્યાં મલીરના મુઠ્ઠીભર યોદ્ધાઓ ! પણ ખપી જનારા કદી આવી ગણતરી કરતા નથી. સ્વમાન માટે ઝઝૂમનારા ક્યારેય જીવની ચિંતા રાખતા નથી. ઉમર સુમરાની સેના સામે કેસરિયાં કરવા મલીરના યોદ્ધાઓ થનગની રહ્યા. સહુએ કહેવરાવ્યું કે મુસાફરના વેશમાં રહેલા ઉમરા માટે પાણી પાવા આવેલી મારઈને દગાથી ઉપાડી જવી સહેલી વાત હતી પણ હવે સામી છાતીએ મારઈને લેવા આવવું એ માથું મૂકવા સમી વાત છે. એટલામાં તો એક સાંજે ઉમર સુમરો આવી ગયો. સૈન્યની છાવણીઓ ખડી થઈ. મશાલો હરતી-ફરતી થઈ. શસ્ત્રોનાં ખડખડાટથી વાતાવરણ ભયંકર બની ગયું. માનવંતી નારી મારઈ ઝરૂખે ઊભી-ઊભી આ બધું જુએ છે. એ વીર નારી હતી, એને મનોમન થયું કે શું પોતાને ખાતર આટલાં બધાં માનવીઓના જાનની બાજી ખેલાશે, કેટલાય વીર હોમાઈ જશે, કેટલીય સ્ત્રીઓ પતિ ગુમાવશે, કેટલીય બહેનો વહાલસોયો ભાઈ ખોશે, કેટલાય માનવીને જખમી થઈ જીવન પારકાને આધારે ગાળવું પડશે. G લડાઈ થાય એટલે સહુથી વધુ સહેવાનું બાળકોને આવે. કેટલાંય 84 નોંધારાં થઈ જાય. કોઈ બાપ ગુમાવે, તો કોઈ માતા ! 1 કેડે કટારી, ખભે ઢાલ

Loading...

Page Navigation
1 ... 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105