________________
થઈ ગયાં. રથમાં કુંવરી કે દાસી ન મળે. સરદારને રણમલની ચાલાકીની ખબર પડી ગઈ. પોતે ઘોડાદોડમાં રહ્યો અને પોતાના માણસો એ જોવામાં તલ્લીન રહ્યા, તેટલામાં નક્કી રણમલના માણસો કુંવરી અને એની દાસીને લઈ ગયા હશે.
ખરેખર બન્યું હતું પણ એવું જ. સામંત અને એના સાથીઓ કુંવરી અને દાસીને રથમાં બેસાડી મોરાણા તરફ લઈ ગયા હતા. વીર રણમલ પણ થોડા વખતમાં મોરાણા આવી પહોંચ્યો.
રણમલને ખ્યાલ હતો કે હવે કઈ ઘડીએ બાદશાહી ફોજ આવે તે કહેવાય નહીં. આથી વધુ સમય મોરાણા રહેવું સલામત લાગ્યું નહિ.
રણમલ, સોઢી રાણી અને ધર્મની બહેન સાંગણ વાઢેરની કુંવરી અને પોતાના સૈન્યની સાથે એ નીકળી પડ્યો. એની ઇચ્છા પોતાના ભાઈઓની મદદ મેળવી બાદશાહી ફોજ આવે ત્યારે ખાંડાના ખેલ ખેલવાની
હતી.
રણમલ કંથકોટના માર્ગે જવા સાત શેરડાને માર્ગે પડ્યો.
આ તરફ અમદાવાદનો બાદશાહ સાંગણ વાઢેરની કુંવરીનું આણું આવવાની રાહ જોઈ રહ્યો હતો, પણ સોહામણી કુંવરીને બદલે કાળુંધબ માં લઈને સરદાર આવ્યો.
સરદારે બધી વાત કહી. બાદશાહે સરદારને ફિટકાર આપી કાઢી મૂક્યો.
બાદશાહે પોતાના વીર અને પ્રખ્યાત સરદાર ખિલચીખાનને કોઈ પણ રીતે રણમલને પકડવા ફરમાન કર્યું. ખિલચીખાન વિશાળ સૈન્ય સાથે રણમલના નગર મોરાણા આવ્યો, પણ ત્યાં તો એક ચકલુંયે ન મળ્યું.
શાહી સરદાર ખિલચીખાને લશ્કરને ઝડપથી સાત શેરડાને રસ્તે શું કૂચ-કદમ કરવા હુકમ કર્યો.
રણમલ કચ્છ-અંતરજાર આવ્યો ત્યારે એને ખબર મળી કે વિશાળ શાહી સૈન્ય વાયુવેગે એને ખતમ કરવા ધસી આવે છે. રણમલે આગળ 76 જવાનું માંડી વાળ્યું અને સૈન્યનો સામનો કરવા અંતરજાર પાછો વળ્યો.
1 કેડે કટારી, ખભે ઢાલ
