Book Title: Kede Katari Khabhe Dhal
Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Gurjar Sahitya Prakashan

View full book text
Previous | Next

Page 43
________________ sin કેડે કટારી, ખભે ઢાલ પણ તેં ચોરી કરી છે માટે તારો દીકરો ચોર નીકળશે. એને આપ્યું ખાવામાં રસ નહીં રહે. એ આંચકીને ખાશે. બેટા, આ વાત આજ ફળી છે. તને રાજ પાસેથી આંચકીને લેવાનું મન થયું છે. જા, ગુરુના બોલ મિથ્યા નહીં થાય, પણ એટલું યાદ રાખજે કે તું યોગીનો દીધેલ દીકરો છે.’ પિતાએ ઘોડીની લગામ ખેંચી. માણકી ઊભી રહી ગઈ અને રેશમ જંગલને ગજવતી હાવળ દેતી કચ્છની ધરતી પરથી વહી ગઈ, કારાયલે તો પોતાની કટારી અને સમશેરની આબરૂ એકદમ વધારી દીધી. કારાયલનો સિદ્ધાંત હતો કે મારવો તો મીર, નહીં તો ફકીર શું મારવો? ધીરેધીરે કારાયલની આજુબાજુ યુવાન કચ્છીઓનું જૂધ ભેગું થયું અને તેઓ પોતાના વીરત્વની દર્સ દિશામાં હાક બોલાવવા લાગ્યા . કારાયલ કચ્છનો બેતાજ બાદશાહ બની ગયો. જાણે એની કચેરી બેઠી અને એનો હેડ-કોરડો ગાજવા લાગ્યો. કારાયલ તો દુખિયાનો બેલી. રાંક-રૈયત એની પાસે દાદ માગવા આવે, ગરીબ પ્રજા એની પાસે પેટ પૂરતા અનાજની માગણી કરે. વેપારીઓથી ત્રાહ્ય તોબા પોકારતા ખેડૂતો કારાયલની પાસે ધા નાખવા આવે. અમલદારોથી કંટાળેલી પ્રજા કારાયલ પાસે ફરિયાદ કરે. કારાયલ સહુનો ન્યાય કરું, જુલમી અમલદારોનાં અને લોહીસ વેપારીઓના તો એ રામ બોલાવી છે. એક દિવસ તેણે સિંધ બાંભણાસરના બાદશાહનો ખજાના પર ગાડ પાડી. આજ એને મીર મારવો હતો. અઢળક સોનું, રૂપું અને તાંબૈયાનો મોટો ખજાનો એના હાથમાં આવ્યો. કારાયલે ચાર-ચાર હાથે પ્રજામાં સોનું-રૂપું વહેંચ્યું. લોકો તો ખુશખુશાલ થઈને કારાયલની કીર્તિ ગાવા લાગ્યા. રૈયતને આનંદી જોઈને કારાયલ ખુશ થયો. હવે એ જેવા તેવાને તો ગણકારે નહીં. પણ આ તરફ સિંધના બાદશાહે પોતાના સિપેહસાલારોને આદેશ કર્યો, બાદશાહનો ખજાનો લુંટાય એ બાદશાહની આબરૂ લેવા બરાબર

Loading...

Page Navigation
1 ... 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105