________________
શહેરના દરવાજામાં પ્રવેશ કર્યો. તરત જ એ પોતાના પિતાની ચિતા સળગાવેલી એ સ્થળે ગયો. જેમ-જેમ એ આગળ વધે તેમ-તેમ સહુ એને વિશળ વાઘેલો માનીને નમન કરે.
કારાયલની ચિતા પાસે જઈને ફૂલ (હાડકાં) લીધાં. રાજાને પૂછે કોણ ? સહુને થયું કે રાજા જરૂર ચોરને પકડવા કોઈ નવો જબરો દાવ અજમાવતા લાગે છે. વળી પોતે રાજા આવ્યો તે સમયે બરાબર સાબદા હતા તે જાણીને મનમાં ફુલાવા લાગ્યા. રાજાને વધુ ને વધુ લળીને નમવા લાગ્યા.
રાજા થોડી વારમાં ચાલ્યો ગયો. સિપાઈઓ રાજાના ગયા પછી વિચારવા લાગ્યા કે નક્કી રાજાએ પોતાની તરફ જોયું હતું અને હવે તે આવતીકાલે પોતાને બઢતી આપશે ! આમ વિચારતાં સહુ મૂછ આમળતા હતા.
વિશળ વાઘેલાના વેશમાં રહેલો વીંઝાર દરવાજા પાસે આવ્યો. મુખ્ય દરવાનને અને બીજા ચોકીદારોને બોલાવ્યા અને કહ્યું, કે “આજની રાત તમે એક મટકું પણ મારશો નહીં. પેલો ચોર મારું નામ લઈને દરવાજો ખોલવા તમને વિનંતી કરશે. તમને ખોટી રીતે છેતરવા પ્રયત્ન કરશે. તમને મોટી-મોટી લાલચ આપશે. પણ જો કોઈએ ભૂલ કરીને દરવાજો ખોલ્યો તો ધારજો કે તમારામાંથી એકેનું માથું સવારે ધડ પર સલામત નહીં રહે. તમારું કામ બરાબર હશે તો કાલે તમને જરૂર બઢતી
મળશે.’
1 કેડે કટારી, ખભે ઢાલ
આટલું કહી વિશળ વાઘેલાના વેશમાં રહેલો વીંઝાર પોતાના રહેઠાણ તરફ ચાલી નીકળ્યો. વેશ અને ઘોડાને ઘરમાં રાખ્યા અને નિરાંતે સૂતો.
તળાવમાં પડેલો વિશળ વાઘેલો ઝપાટાબંધ તરતો પેલા ચોરની નજીક પહોંચ્યો. એણે તલવાર ઉગામી અને જોરથી ઘા કર્યો.
ઘડામ કરતો અવાજ થયો અને અંધારામાં વિશળ વાઘેલાની પાસે અડધું તૂટેલું માટલું તરતું-તરતું આવીને અથડાયું. વિશળે પોતાની આજુબાજુ
ઠીબડાં તરતાં જોયાં. એ એકદમ ઝંખવાણો પડી ગયો. કાપો તોય લોહી 56 ન નીકળે એવી એની સ્થિતિ થઈ. એને થયું કે નક્કી પેલો માણસ પોતાને
