Kede Katari Khabhe Dhal

Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Gurjar Sahitya Prakashan

Page 68

એ સુવર્ણરસી સુંદરીઓનાં ઘરબાર લૂંટાઈ ગયાં છે. વિલાપ કરતી એ સુમરીઓની કેડે ધાવણાં બાળક છે ! ભૂખી-તરસી સુંદરીઓ શું પીએ, શું પિવરાવે ! છતાં બાદલછાયા ચાંદ જેવું એમનું રૂપ ભલભલા યોગીને ચળાવી દે તેવું છે.” દૂતે આગળ કહ્યું.
‘દૂત ! વધુ વાત ન કર. ધર્મ ગમે તે હોય, કુળ ગમે તે હોય, દેશ કે પ્રાંત ગમે તે હોય, પણ ગાય, સ્ત્રી, જતિ ને જાચક ક્ષત્રિયને મન પોતાનાં છે, પ્રાણના ભોગે રક્ષવાજોગ છે. જાઓ, લઈ આવો, એ મારી ધર્મની બહેનોને !” અબડા રાજવીએ કહ્યું.
કચ્છના નિરભ્ર આકાશમાં જોતજોતામાં વાદળીઓ ચડી આવી. ગર્જનાના ઢોલ પિટાવા લાગ્યા. વીજળીઓ પટાબાજી રમવા લાગી. સુમરી સુંદરીઓને હાથ કરવા ખીલજી બાદશાહની સેનાનાં પૂર ઊમટ્યાં. નીરસ થતા જીવનમાં આજ અબડા રાજવીને નવો રસ ઘૂંટાતો લાગ્યો.
દૂત સિંધ પાછો ફર્યો. બીજે દિવસે સમાચાર આવ્યા કે ઉમરકોટનો રાજવી ઘોઘો સામી છાતીએ લડતાં માર્યો ગયો ને એના માથાનો રણદડો બનાવી ખીલજી બાદશાહ લાત મારવા જતો હતો, ત્યાં તેના ખૂટલ ભાઈનો આતમરામ જાગ્યો. એણે પણ સામી છાતીએ લડી પ્રાણાર્પણ
પણ મોડું થયું હતું. સિંધની સત્તા, સૌંદર્ય ને સુવર્ણ નોધારાં બન્યાં હતાં.
ઉમરકોટના અંત:પુરનો ચાકર. નામે ભાગ. ભાગે એકસો ચાળીસ સુંદરીઓના ઝૂમખાને લઈ કચ્છનો કેડો પકડ્યો. એ આખો કેડો સુમરીઓના સૌંદર્યથી પ્રકાશિત ને તેઓનાં સુવર્ણથી આચ્છાદિત બની ગયો; પણ ભારતવર્ષનો ક્ષત્રિય સ્ત્રીઓનો અકારણ બંધુ હતો ! અણહકનું સૌંદર્ય ને સુવર્ણ એને રસ્તાની માટી બરાબર હતું. કોઈની કમજોરીનો લાભ લેવો એને મોટા ભાગના એ હિંદુ મહારથીઓ કાયરતા લખતા.
સિંધનું અનાશ્રિત સૌંદર્યવૃંદ કચ્છના કાંઠે નોતમાં પહોંચ્યું. એના રાજવી ઉઢાર નોતિયારનાં લગ્ન લેવાયેલાં. મીંઢળબંધા એ રાજવીએ પરદેશી પદમણીઓને વચન આપ્યું :
એકથી એક સવાયો