Jain Dharm Prakash 1911 Pustak 027 Ank 02 03

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

" બિલાડાની સમીપ રહેલા જીવ દિગમૂહ છે પંખીની પર દેહ-પંજરમાં ભ
૫, રમનંતાનંત દેહને પાકને ન ગમત યુદગલ પાવન પર્વન અનાદિ સમુદ્રમાં અનેકવાર ભાણ કયા જ કરે છે.
તૃતીય લોન અટક. ૧, હરિપુએ અહિં (પ) ગળે પકડીને પગલે પગલે વિપદા પમાડે. લા વતું આ સંસારને જન્મ મરણારક ભયથી ભરેલે અતિ બડા મા સમજ.
૨, હે મૃઢ આત્મ! સાજન પુરિકન પરિપ૩પ બંધનથી તું શા માટે ન્ય બંધાય છે? પગલે પગલે નવાના અનુભવ અને પરાભવટે નું વારંવાર વ્યાણ થયેલ છે. (તે તપાસ !)
૩, અહે! કવચિત્ તું સંપનિના માદ કરે છે અને કવચિદારિદ્રથી ન બને છે, (વાળી ) ખેદની વાત છે કે 'નિ ક મારા વત નું નવ નવા રૂપ ધાર કરે છે. મન કે આ સંસાર રૂપ રંગ માં | કર્મને આધીન બની જવા નતા પ્રકારના નાટકીયાના જેવા વેશ ધરે છે..
૪, સચિન નું બાહ્ય અવસ્થાને આધીન હોય છે, કવચિત તરુણ વયના માંબી વ હેય છે. કળિ દુર્જયા જરાથી જર્જરિત થયેલ હોય છે, અને કવચિત યમો હાથે ચઢેલે હોય છે. આ તારા વિધ રૂપ રંગ થયા કરે છે.
૫, પુત્ર પણ ( વવશાળ) ખરેખર પિતા ઉપજે છે અને પિતા ની પુત્ર'પણે અતરે છે, તે સંસારથિિિી વિષમતા ભાવતે છ હ ભાઈ! આ મનુષ્ય ભવરૂપ શુભ સામગ્રી પાગીને (હવે સંપૂર્ણ પુરૂષાર્થ વ) સંસારનાં દુઃખને તું તિલાંજલિ દે.
૬, એ જીવ ! જેમાં તે અનેક પ્રકા માં દુ:ખ સંબંધી ચિંતા અને અનેક પ્રકારના રોગ રૂપ અગ્નિજવાળા વડે પ્રતિદિન પચાય છે, (બન્યાજ કરે છેતેમાં જ તું મોહંમદિરાના મરથી ન યો થકો લાંબો વખત રાગ ધરે છે; એ મહા - દની વાત છે. ચાર માટે તેને એવી દુઃખ દેવીથી મુકત થવા એક ક્ષણ પણ
માદ કરે પડ, સંપન્ન પુરૂષાર્થથી સારા દુ:ખને અંત કરવા જ ન કરે, તદ્દન ફકેડી રિશીનમાં કે કાયર ની પ્રમાદ સે નર તે ગમારજ ગણાય. જ્ઞાનીવિવેકી તે અડગ વીથી નાના આને આવી દુઃખદાયી સ્થિતિમાંથી પ્રથમ (પદે જ) મુકત કરે અને ગાયને પણ યથાયોગ્ય સપ્લાય આપે.