Book Title: Jai Jiya Kappo
Author(s): Labhsagar
Publisher: Agamoddharak Granthmala

View full book text
Previous | Next

Page 60
________________ इयोरनुशिष्टिः तेण दमगेण सो कणगरसो उवचारेण गहिओ। तुंबयं भरिअं / ततो निअत्ता तेण परिव्वायगेण भणिों सुरुठेण वि तुमे एस सागपत्तेण न छडिअव्वो। ततो सो परिव्वायगो गच्छंतो तं दमगपुरिसं पुषो पुणो भणइ-मम पभावेण इस्सरो भविस्ससि / सो अ पुणो पुणो भण्णमाणो रुटो भणति-जं तुम पसाएण इस्सरत्तं तेण मे न कज्जं, तं कणगरसं सागपत्तेण छड्डेति / ताहे परिव्वायगेण भणिअं-हा हा! दुरात्मन् ! किमेयं तुमे कयं'जं अजिअं समीखल्लएहिं तवनिअमबंभमइएहिं / तं दाणि पच्छ नाहिसि छड्डंतो सागपत्तेहिं ' // यदर्जितं शमीसम्बन्धिभिः खल्लकैः-पत्रपुटैस्तपोनियमब्रह्मयुक्तैस्तदिदानी शाकपत्रैः परित्यजन् पश्चात्-परित्यागकालादूर्ध्वं परितप्यमानो ज्ञोस्यसि, यथा-दुष्टं मया कृतं यच्चिरसञ्चितः कनकरसः शाकपत्ररुत्सिच्य परित्यक्तः / एवं परिव्राजकेन दमक उपालब्धः / एवमाचार्यः तावधिकरणकारिणावुपालभते। आर्या ! यच्चारित्रं कनकरसस्थानीय तपोनियमब्रह्मचर्यमयः शमीखळकैरजितं परीषहोपसर्गादिश्रममगपयद्भिश्चिरात् कथंकथमपि मीलितं तदिदानी शाकपत्रसदृशैः कषायैः परित्यजन्तः पश्चात् परितप्यमानाः स्वयमेव ज्ञास्यथ, यथा-हा ! बहुकालोपार्जितेन संयमकनकरसेन तुम्बकस्थानीयं स्वजीवं बहुपूर्ण कृत्वा पश्चात् कलहायमानैः शाकवृक्षपत्रस्थानीयैः कषायैरुत्सिच्योत्सिच्याऽयमात्मा रिक्तीकृतः शिरस्तुण्डमुण्डनादिश्च प्रव्रज्याप्रयोसो मुधैव विहित इति / कषायैः पुनश्चिरसञ्चितस्यापि चारित्रस्य नाशो भवेत् / यदुक्तं 'जं अजिअं चरित्तं देसूणाए पुवकोडीए / तं पि कसायितमित्तो नासेति नरो मुखत्तणं' एवमाचार्येण सामान्यतः तयोरनुशिष्टिातव्या नत्वेकमेव कञ्चन विशेष्य भणनीयम् / यत आहआयरिओ एगं न भणे अह एगं निवारि मासिअं लहुअं। रागदोसविमुको सीअघरसमो अ आयरिओ॥ . व्याख्या-आचार्यों नैकमधिकरणकारिणं भणति-अनुशास्ति / अथाऽऽचार्य एकमेव निवारयति-अनुशास्ति, न द्वितीयं ततो मासिकलघुकमापद्यते / असमाचारीनिष्पन्नमिति भावः / तस्मादाचार्यों रागद्वेषविमुक्तः शीतगृहसमो भवेत् / शीतगृहं नाम वर्द्धकिरत्ननिर्मितं चक्रवर्तिगृहम् / तच्च वर्षासु निर्वातप्रवोतं, शीतकाले सोष्म, ग्रीष्मकाले शीतलं / यथा तच्चक्रवर्तिनः सर्व क्षमं तथा द्रमकादेरपि प्राकृतपुरुषस्य तत्सर्वक्षिममेव भवति / एवमाचार्यैरपि निर्विशेषैर्भवितव्यम् / अथ विशेषं करोति, तत इमे दोषाः / आचार्य आत्मीयोऽयमिति बुद्धया अमुं वारयति, मां तु परबुद्धया पश्यन्न वारयति / एवं पक्षरागेण क्रियमाणेनाऽननुशिष्यमाणः साधुर्बाह्यभावं गच्छति / यद्वा-सोऽननुशिष्यमाणो गाढतरमधिकरणं कुर्यात् / अथवा तमाचार्य परिस्फुटमेव ब्रूयात्-त्वं मामेवैकं बाह्यतया प्रेक्षसे, ततश्चात्मानमुबंध्य यदि मारयति / तत आचार्यस्य पाराञ्चिकम् / अथोनिष्कामति ततो मूलम् / तस्माद् द्वावपि समदृशाऽनुशासनीयो अनुशिष्टौ च यद्युपशान्तौ ततः सुन्दरम् / अथैक उपशान्तो न द्वितीयस्तेन चोपशान्तेन गत्वा स स्वापराधप्रतिपत्तिपुरःसरं क्षामितः परमसौ नोपशाम्यति / आह-कथमेतदवगम्यते यथा नोपशान्त इति / उच्यते-यदा वन्यमानोऽपि वन्दनकं न प्रतीच्छति, यदि वा अवमरात्निकोऽसौ ततस्तं रत्नाधिकं न वन्दते / आद्रियमाणोऽपि वा नाद्रियते / एवमनुपशान्त उपलक्ष्यते / ततोऽनु

Loading...

Page Navigation
1 ... 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182