________________
४६
श्रीहरिजप्रसूरिकृतान्यष्टकानि । रीतर्नु वाक्य आगल कहेशे, तेथी फूल तोडवानो अनाव कह्यो, अने देवसंबंधि बगीचो राखवानो पण अन्नाव कह्यो. तेने माटे तेने कहे ने के, तेम कहे, युक्त नथी; केम के, स्नान तो देवपूजा माटे विधेयपणाथी कहेढुंज .
वली श्रहीं वादी शंका करे के, ते उपदेश तो प्रासंगिक स्नाननी अपेक्षावालो ने, पण देवने उद्देशीने नथी, तेने माटे तेने कहे जे के, तेम कहे, पण युक्त नथी; केम के, एम जो मानीएं, तो “ज्यारे कोश्क दिवसे स्नान करेलुं होय, त्यारेज देवपूजन करवू;" एवो उपदेश थ जाय; पण हमेशना कार्यतरीके न थाय; अने देवपूजन तो नित्य करवानुं जे. कडं जे के,
"वंदति चेइआइंतिकालं पूहउणविहिणाउ"॥ अर्थ-त्रणेकाख पूजवायोग्य विधिएं करीने चैत्योने वंदन करे . वली धर्मने माटे सावध प्रवृत्तिनो जे निषेध कर्यो , ते केवल सर्वविरतीनी अपेक्षाएं के केम के, या श्लोक तेनां अधिकार माटे कहेलो ; श्रने गृहस्थीनी अपेक्षाएं तो सावध प्रवृत्तिनी अनुज्ञा श्रापेलीज के सिद्धांतमां पण कडुंबे के, व्यस्वान करवामां तो सावध प्रवृत्ति श्रावेज. वसी तेवीज रीते "शंकाश" श्रावकनी पेठे (जिनपूजा अथवा जिनमंदिरमाटे) व्यापार श्रादिक सावध प्रवृत्ति पण पुष्ट गणी नथी, केम के, तेमां धार्मिक कार्योर्नु पक्षपातपणुं होवाथी (वटे) पापोनो क्ष्य थ उत्तम गुणरूपी बीजनी प्राप्ति थाय बे. ते " शंकाश" श्रावक- दृष्टांत नीचे प्रमाणे जाणवू. - शंकाश नामना श्रावके प्रमादमा रही देवजव्यर्नु लक्षण कर्युः अने तेथी तेणे खालांतराय नामनुं निबिड कर्म बांध्यु. अने तेथी ते घणो काल संसारमा रखड्यो; पजी अनंते काले केटलेक कष्टे मनुष्य नव पामीने पण ते दरिडी थयो; पण एटलामां को महाज्ञानी जैन गुरु तेने मसी जवाथी तेनी पासेथी तेणे पोताना
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
