________________
( ૧૨ )
વાની આજ્ઞા કરી, પૂર્વજોની રીતિએ ચાલવાની શિક્ષા આપી, કર્ણ મરી ગયા. દેવપ્રસાદ પણ પોતના પુત્ર ત્રિભુવનપાલને, જયસિહુને ાળવી, કણની પાછળ તુરતજ, સરસ્વતીના તટ ઉપર અગ્નિપ્રવેશ કરી સ્વર્ગે ગયા. જયસિંહે ત્રિભુવનપાલને પોતાની બરાબર ગણી તેની સારી સંભાવના કરી.
બારમા સગમાં એવી વાત છે કે, એક દિવસ સિધ્ધપુરથી આવીને બ્રાહ્મણોએ ફરીઆદ કરી કે તમે જે સત્રશાલા સરસ્વતીતીરે બાંધી હતી તેને રાક્ષસેાએ વણસાડી નાખી. એ ઉપરથી રાજા પેાતાના પ્રમાદને માટે પ્રશ્ચાત્તાપ કરતા સેના લઇને ચાલ્યા. રાક્ષસેાના સ્વામી અખર અથવા બર્બરક જ્વાલા કરતા એવા રાક્ષસેાની સેના લઇ સમે આવ્યા, અને શિલા તથા વૃક્ષના વરસાદ વરસાવવા મડા. એથી ભયભીત થઈને જયસિહની સેના પાછી હડી, પણ પ્રતીહારે બહુ તીરસ્કાર કયાથી, તથા જયસિંહે પડે યુધ્ધે નીકળવાથી પાછી ભેગી થઇ. બબર અને જયસિંહ સામસામે થઇ ગયા, તેમાં જયસિંહે બર્બરને તરવારથી ઘા કર્યો પણ તરવાર ભાગી ગઇ. હાથે હાથ ૬૬ યુધ્ધ થયું તેમાં જયસિહે બખૈરને બાંધી કેદ કર્યો. બબરની સ્ત્રીએ પ્રાર્થના કરી કે હવેથી એ દુરાચાર તજી, સારે માર્ગે ચાલશે નિરંતર તમારા દાસ થઇ રહેશે, એટલે જર્સ હું તેને છેડી દઇ તે સ્થાનના રક્ષક ઠરાવ્યેા.
તેરમા સર્ગની કથાને અનુસારે જોતાં જયસિંહું રાત્રીએ નગરચર્ચા જોવા ફરતે એમ સમજાયછે. એક રાત્રીએ ફરતાં ફરતાં સરસ્વતી પાર ગયા. ત્યાંતા એણે કોઇને એમ બેાલતાં સાંભળ્યું કે હુ' તમને મૂકીને જીવનાર નથી, તમે કૂવામાં પડશે તે હું પણ તમારી પાછળ પડીશ. આ ઉપરથી સિધ્ધરાજ ત્યાં ગયા, ને ત્યાં ઉભેલા નાગપુત્રને આશ્વાસ
